Hetta vil Ólavur Larsen tó ikki hava sitandi á sær. - Var hatta tíðindaskrivið alneyðugt? Tit hanga meg alment út sum “strámann” fyri HJD (Hans Jørgen Djurhuus, blaðm), sjálvt um tað als ikki er fakta. Tíðin [...] er bara ein nógv størri profilur í føroyskum fótbólti enn eg eri, tískil verður hann tikin framum meg til eina og hvørja tíð í miðlunum, sigur Ólavur Larsen í aftursvarið til tíðindaskrivi. Hann leggur

Føroya Bjór henda morgunin, stendur Ólavur í hurðini og tekur í móti mær. - Eg havi fingið ein at loysa meg av, so eg havi eina lítla løtu, sigur hann og fer stunandi undan mær inn á kaffistovuna. Ólavur Klakk [...] var stjórin farin til starvsfelagan hjá mær, tí hann skilti onki. Hann segði, at hann hevði biðið meg farið eftir nøkrum togendum, sum skuldu brúkast inni á bryggjarínum og eg legði oman í fjøruna. Sa

og dópsbræv. Tey gløddu uppá meg, tá ið eg handaði teimum gulnaða, hondskrivaða føðibrævið úr Føroyum. Har var mikil málageipan, og løtu seinni kom ein fulltrúi at kanna meg nærri. Eg royndi at forklára [...] Góðu fámjiningar, góðu suðringar, góðu føroyingar. Eri sera eyðmjúkur um og errin av, at heitt var á meg, at halda røðu her í heimbygdini hjá Jens Olivur Lisberg. Sjálvur eri eg ættaður úr Fámjin. Mamma mín [...] var franska málið hjá mær ikki fullkomið – og so langt frá tí. So tey hava neyvan skilt alt. Prísi meg lukkuligan fyri tað. Fulltrúin leit tortrúgvin at mær eina góða løtu, og fór inn á skrivstovu sína

Mánaðar- og ársgjald fara eisini at lætta um. Viðvíkjandi umsiting av slíkari skipan havi eg spurt meg fyri og fingið váttað, at verandi kubbaskipan væl kann útbyggjast til at megna eisini hesa víðkaðu

Pidda og Hildu inni á Fjørð, Eyðálvi uppi á Heygum og Brynjálvi og ikki minst í Havn, har eg kendi meg sum heima hjá Hjalmari og Brynhild í skúlatíðini úti á VBV síðst í 1940-árunum. Skyldskapur, vinskapur [...] eftir. Nú er bara eftir at ynskja tær so hjartaliga tillukku við áttatiáradegnum – nú hevur tú fingið meg aftur! ----------- Gamli vinmaður og skyldmaður tín, Ívar

setur stjóra. Men landsstýrismaðurin hevur ongar viðmerkingar til Vinnuframagrunnin. – Eg blandi meg ikki upp í fyrisitingarlig mál, sigur Johan Dahl, landsstýrismaður. Fyrisitingin tegir Og fyrisitingin

stigið skal eisini vera fingið uppá pláss, áðrenn nakað strategiskt fótafesti er í eygsjón, haldi eg meg vera so mikið vísan í teknunum i sól og mána, at til ber at siga, at ólavsøkudag 2005 var fyrsti dagur [...] sum á nakran hátt er ætlað at bróta mørk av týdningi. Veruliga avbjóðingin Soleiðis, sum eg haldi meg hóma gongdina, er veruliga avbjóðingin hjá okkum smá 50.000 borgarum úti í Atlantshavi, at eitt hóskiligt

skal virka í framtíðini. Í juni varð nýggja sjúklingahotellið í Danmark tikið í nýtslu. Tað gleðir meg, at tey, sum noyðast til Keyp- mannahavnar í sjúkuørindum, nú hava fingið góðar umstøður at búgva undir

bleiv menniskja merkir, at hann tekur okkum sum vit eru. Og tá Guð vil hava við meg at gera, so kann eg eisini hava við meg sjálvan at gera. Men nú kemur framtíðin okkum ann, sum vit hoyrdu kórið syngja

Júst hvørji nøvnini eru, kann eg ikki avdúka enn. Eg kann eisini nevna, at eg harafturat havi sett meg í samband við onkur útlendsk nøvn, sum eru rættiliga kend í løtuni, sigur Rúni Djurhuus, sum lovar