dýrgripur at eiga. Tá ið á stóð úti á bygd at fáa kórleiðara, so var hann fúsur at fara og rætta eina hond, og hetta var ikki bara einaferð, men fleiri ferðir. Hetta er ein partur av krúnuni, men Havnarkórið
haldi eg eisini, at metir landsstýrismaðurin, at tað eru arbeiðsgevarar, sum misbrúka skipanina, eigur hond at verða tikin um hendan partin. Hetta eigur í hvussu er ikki at ganga út yvir tey, sum av røttum
ungum arbeiðsleysum fólkum, sum Arbeiðsloysisskipanin við hesum tiltakinum vil rætta eina hjálpandi hond. Greitt verður frá øllum møguleikunum, sum eru í skipanini fyri ung. Avbjóðingin er ikki at missa
ungum arbeiðsleysum fólkum, sum Arbeiðsloysisskipanin við hesum tiltakinum vil rætta eina hjálpandi hond. Greitt verður frá øllum møguleikunum, sum eru í skipanini fyri ung. Avbjóðingin er ikki at missa
r hava gjørt, heilt ófyrigeviligt. Hon leggur afturat, at hetta er at rætta arbeiðsgevarunum eina hond, tí hon kann ikki ætlað, hvussu teir gníggja sær í lógvunum. Hon sigur, at tað er heilt alvorligt
bóndasamfelagið, ið kúgaði føroyingin so harðliga, sum tað nú einaferð lat seg gera. Bóndin hevði honds- og hálsrætt yvir arbeiðsfólkunum, ið onki áttu, men sum skuldu offra alla teirra orku og meira afturat
eisini ein endi á lærutíðini. Men áðrenn ta tíð, er ætlanin at tað stóra sveinastykkið skal fáast frá hond og sjósetast: Útróðrarbáturin, sum teir so leingi hava droymt um. Júst hví teir fóru undir hesa v
gamal hevur hann arbeitt úti, - fyrst við vegarbeiði og síðani arbeitt fyri seg sjálvan við maskinu og hond. Ein avgjørd fortreyt fyri slíkum arbeiðum, og serliga tá talan er um at laða ein garð, er eygað:
fólki. Ein av viðgerðunum er áðurnevnda lymfe-drænagan er ein andlitsviðgerð, har Helena við mildari hond mýkir andlitið á ávísum støðum. Henda viðgerðin er eisini avstressandi, soleiðis at kundin koplar
tit, at eingin slík lóg er í Týsklandi? Ein løta gongur, eingin sigur nakað. So rættir føroyingurin hondina upp, og týski skúlaleiðarin nikkar, og biður hann siga hvat hann heldur. Føroyingurin pakkar
