henni á Harvard Business School. Tær deildirnar, sum raporteraðu flest feilir, høvdu eisini bestu trygd. Hinvegin var trygdin vánaligast, har sum fægst fleilir vóru fráboðaðir. Kanningin sigur nevniliga
Leiðarin í bólkinum 1944 var hin ungi listlesandi Ib Mogens Bech Christensen. Tað bar ikki til av trygdarorsøkum at nýta sítt egna navn, og tí varð hann kendur sum Knud. Hann fekk eitt framúr gott ummæli
útbúgvingar sum viðføri, sum skal tryggja, at tey eiga at levera vælundirbygdar sendingar, sum er trygd fyri breiðum mentanarligum og ópolitiskum vinklingum av teimum málum, sum eru uppi í gerandisdegnum
í 9 mánaðir, var komið langt á veg. Fyrsta lánið tók eg so í Fiskaríbankanum. Teir kravdu eina trygd uppá 10.000 kr. Tá týskarnir leypa á Pólland 1. september 1939 hendi tað, at Hilbert, amtmaðurin
taka avgerðirnar og standa við ábyrgdina sjálv, men ístaðin at gykla føroyingum fyri, at okkara trygd og framtíð liggur í at lata onnur taka avgerðirnar fyri okkum – sum ikki hava ábyrgdina fyri avleiðingunum
danskir stjórnarmenn tryggari enn nakrantíð undir liðini á sínum konum um náttina. Teirra treytaleysa trygd situr í einum gevaldigum meiriluta á tingi og úti við glóðheitu heimastýrisradiatorarnar í Tinganesi
taka avgerðirnar og standa við ábyrgdina sjálv, men ístaðin at gykla føroyingum fyri, at okkara trygd og framtíð liggur í at lata onnur taka avgerðirnar fyri okkum – sum ikki hava ábyrgdina fyri avleiðingunum
tí tað ikki bar til at fáa lán í bankum til eginpening. Johan lánti honum kr. 2.000 uttan nakra trygd. Hetta vísir, hvussu stórsinnaður hann var. Pápi var so í Sjóvinnubankanum at fáa síðsta lánið til
kundi hjálpa tá; tað var hitt gleðiljóð: Ein Frelsari er føddur! Har fann mín fótur møddur ta søktu trygd og ró. Nú ljósur er mín vegur, eg ferðist trygt avstað; tí eyga mítt, tað hevur Guds stóru frelsu
seinastu forandi trupulleikarnir her á landi fyri at fáa verksmiðjuna til Føroya hava verið at fáa trygd fyri einum lutfalsliga lítlum láni (2 milliónir Dkr). Og sum nýggj fyritøka, framleiðandi ein heilt
