byrja, var bara neyðugt at floyta, so kom hann. Ferðamaðurin hevði ikki nógv skil fyri maskinuni og gekk mestsum sjónliga óáhugaður aftur og fram aftan fyri tí dømda, meðan offiserurin gjørdi tær seinastu [...] segði: ”Málið er soleiðis háttað. Eg eri her í fangakoloniini skikkaður dómari. Hóast míni ungu ár. Eg gekk nevniliga eisini fyrrverandi kommandantinum til handa í øllum revsimálum og kenni eisini maskinuna
fagurtónar, men um serligar mansrøddir, sum á sín egna hátt syngja um, hvussu lívið kann vera, tá tað ikki gekk heilt eftir bókini. Fangakórið er sera sjáldsamt, av tí at talan er um langtíðarfangar, sum syngja
gerast meinaleysa. Granatin skuldi varliga spreingjast við nærlagni, so hon ikki brast. – Uppgávan gekk sum ætlað, og granatin var klovin í tvey, og innihaldið síðani brent av, greiðir Ove Ritter, sjef
000 krónur í taskuni ? ein rúgva av størri og smærri seðlum. Tá eg seinni fór at telja nærri eftir, gekk tað upp fyri mær, at tað lógu 93.000 krónur í taskuni. Tá gjørdist eg upp aftur kløkkari og hugsaði
bíðaði, til Hans, ella Vincent, hvør teirra tað nú var, skuldi fara víðari í leikgongdini. Samstundis gekk leikurin víðari í huganum á øllum 75 áskoðarum, sum sodnaðu leikin í nøkur sekund, ið kendust sum
fyri eini trimum ættarliðum síðani. Forfaðirnin, tey leitaður eftir, æt Nicol, hann var skipari og gekk burtur í Írska havinum. Tey fregnaðust tí eftir at fáa meira at vita um føroysku ættina. Og tað hava
tú fellur longur aftur, tá tú hevur vunnið teg framum. Kanska áttu vit ikki at gjørt tað, men tað gekk so tíbetur, segði fegni greipuvinnarin eftir dystin. Tað kann annars leggjast afturat, at hetta er
orðaði so eitt bræv fyri Jan og sendi tað til føroyska umboðsmannin í Aberdeen, Sofus Poulsen. Men tað gekk long tíð, og Jan frætti ikki nakað aftur. Umleið tvey ár seinni hitti hann so Niels Paula Danielsen [...] at eg kom til at tosa við Niels Paula um tað, so eg hugsaði ikki so nógv um tað, sigur Jan. Tíðin gekk, og Jan hoyrdi onki aftur frá Niels Paula og helt tí, at prestur mundi hava so nógv um at vera, at
so, um tær kundu sita hjá okkum, og tað kundu tær sjálvandi. Vit sótu har eina góða løtu, og prátið gekk ordiliga væl. Eg má siga, sum er, at tá var eg follin fyri Paulinu og vildi eg gjarna sleppa at síggja [...] heldur ikki hvørki kaffi ella te, sigur Paulina flennandi. Tungt at fara til skips Aftaná vitjanina gekk enn ein vika, áðrenn Paulina og Hjalti vórðu skild frá hvørjum øðrum. Hjalti skuldi nevniliga út at [...] føddur, føldi Hjalti tað sum eitt natúrligt næsta stig, at tey eisini skuldu lata seg gifta. - Eg gekk og hugsaði um tað einar tríggjar mánaðir. Tá eg so var í Danmark eitt ørindi, fór eg inn í ein sm
Maðurin, sum fann ørvaroddin við eina kavafonn, var Ernst Hagen, ið hevur smáttu um hesar leiðir. - Eg gekk mær ein túr, tá eg so eitt hvørt úr metalli. Tað fyrsta, eg hugsaði, var, at hetta mundi vera okkurt
