og heldur tú, at tað er komið inn í annað oyrað og út aftur úr hinum (og tað manst tú halda?), so fert tú skeivur« (Føroyskað hevur Chr. Matras). Tað nervar hann greidliga eitt vet, at hann veit, at William [...] Klampenborg. Um Estrid skrivar hann til William Heinesen: »Tær dámar tað kanska ikki rættiliga, men kanska hevur tú eitt sindur av samhuga við støðuna, tá ið tú í huganum tekur aftur í minnið um 1921. Barbara [...] ikki til hugs, at tú vart farin undir hesa skaldsøgu. Álvaratos so trúði eg, at tað snúði seg um meir og minni leysar ætlanir, sum tú møguliga einaferð, tá ið høvi beyðst fórt at hugsa um at seta í verk«
og heldur tú, at tað er komið inn í annað oyrað og út aftur úr hinum (og tað manst tú halda?), so fert tú skeivur« (Føroyskað hevur Chr. Matras). Tað nervar hann greidliga eitt vet, at hann veit, at William [...] Klampenborg. Um Estrid skrivar hann til William Heinesen: »Tær dámar tað kanska ikki rættiliga, men kanska hevur tú eitt sindur av samhuga við støðuna, tá ið tú í huganum tekur aftur í minnið um 1921. Barbara [...] ikki til hugs, at tú vart farin undir hesa skaldsøgu. Álvaratos so trúði eg, at tað snúði seg um meir og minni leysar ætlanir, sum tú møguliga einaferð, tá ið høvi beyðst fórt at hugsa um at seta í verk«
og heldur tú, at tað er komið inn í annað oyrað og út aftur úr hinum (og tað manst tú halda?), so fert tú skeivur« (Føroyskað hevur Chr. Matras). Tað nervar hann greidliga eitt vet, at hann veit, at William [...] Klampenborg. Um Estrid skrivar hann til William Heinesen: »Tær dámar tað kanska ikki rættiliga, men kanska hevur tú eitt sindur av samhuga við støðuna, tá ið tú í huganum tekur aftur í minnið um 1921. Barbara [...] skrivaði brot av fleiri skaldsøgum, m.a. um Østrøm-skeiðið og um munkatíðina í Kirkjubø. Men í 1922 gjørdi hann sær tað grein, at hann vildi arbeiða fyri Føroyum - og um somu tíð gjørdist hann sjúkur av tuberklum
ikki til hugs, at tú vart farin undir hesa skaldsøgu. Álvaratos so trúði eg, at tað snúði seg um meir og minni leysar ætlanir, sum tú møguliga einaferð, tá ið høvi beyðst fórt at hugsa um at seta í verk« [...] at hann veit, at Jørgen-Frantz ikki letur seg kúga av lagnunar svikaráðum, men í staðin savnar bæði pínu og royndir í eina søgugongd: »Og tað, skilji eg altso nú, evnið er hesa ferð skaldsøgan um Beintu [...] sum Estrid vekir í honum. Hann veit, hvør drívkraftin er, og sigur, at sálin tíggjar sær »sum ein skáldað apa!« Upp á sín egna retoriska spurning, hvat hetta er fyri nakað, svarar hann: »Tykni, særdur
og heldur tú, at tað er komið inn í annað oyrað og út aftur úr hinum (og tað manst tú halda?), so fert tú skeivur« (Føroyskað hevur Chr. Matras). Tað nervar hann greidliga eitt vet, at hann veit, at William [...] Klampenborg. Um Estrid skrivar hann til William Heinesen: »Tær dámar tað kanska ikki rættiliga, men kanska hevur tú eitt sindur av samhuga við støðuna, tá ið tú í huganum tekur aftur í minnið um 1921. Barbara [...] skrivaði brot av fleiri skaldsøgum, m.a. um Østrøm-skeiðið og um munkatíðina í Kirkjubø. Men í 1922 gjørdi hann sær tað grein, at hann vildi arbeiða fyri Føroyum - og um somu tíð gjørdist hann sjúkur av tuberklum
og heldur tú, at tað er komið inn í annað oyrað og út aftur úr hinum (og tað manst tú halda?), so fert tú skeivur« (Føroyskað hevur Chr. Matras). Tað nervar hann greidliga eitt vet, at hann veit, at William [...] Klampenborg. Um Estrid skrivar hann til William Heinesen: »Tær dámar tað kanska ikki rættiliga, men kanska hevur tú eitt sindur av samhuga við støðuna, tá ið tú í huganum tekur aftur í minnið um 1921. Barbara [...] skrivaði brot av fleiri skaldsøgum, m.a. um Østrøm-skeiðið og um munkatíðina í Kirkjubø. Men í 1922 gjørdi hann sær tað grein, at hann vildi arbeiða fyri Føroyum - og um somu tíð gjørdist hann sjúkur av tuberklum
ikki til hugs, at tú vart farin undir hesa skaldsøgu. Álvaratos so trúði eg, at tað snúði seg um meir og minni leysar ætlanir, sum tú møguliga einaferð, tá ið høvi beyðst fórt at hugsa um at seta í verk« [...] at hann veit, at Jørgen-Frantz ikki letur seg kúga av lagnunar svikaráðum, men í staðin savnar bæði pínu og royndir í eina søgugongd: »Og tað, skilji eg altso nú, evnið er hesa ferð skaldsøgan um Beintu [...] sum Estrid vekir í honum. Hann veit, hvør drívkraftin er, og sigur, at sálin tíggjar sær »sum ein skáldað apa!« Upp á sín egna retoriska spurning, hvat hetta er fyri nakað, svarar hann: »Tykni, særdur
og heldur tú, at tað er komið inn í annað oyrað og út aftur úr hinum (og tað manst tú halda?), so fert tú skeivur« (Føroyskað hevur Chr. Matras). Tað nervar hann greidliga eitt vet, at hann veit, at William [...] skrivaði brot av fleiri skaldsøgum, m.a. um Østrøm-skeiðið og um munkatíðina í Kirkjubø. Men í 1922 gjørdi hann sær tað grein, at hann vildi arbeiða fyri Føroyum - og um somu tíð gjørdist hann sjúkur av tuberklum [...] eisini her verður tikið upp á tungu, um hann - Jørgen-Frantz - tekur skaldskap í álvara. Í mai 1929 skrivar hann - kanska eitt sindur trútin: »Tú tosaði eina ferð um leti hjá mær viðvíkjandi bókmentum.
sum ein kundi nevnt í sambandi við Skopunar kirkju, men eg veit at arbeitt verður við at geva út bókling um kirkjuna, so eg vil heldur hugleiða um bygdina og fólkið. Seinast, vit hildu líknandi stóra hátíð [...] tosa saman um farnar tíðir. Síðani at spáka sær ein túr oman á kajuna, hyggja eftir bátunum og gleðast um, at okkurt nýtt farið er komið til bygdina síðani seinast. Tað sum vit nú eru sera spent um, er sjálvandi [...] Høvdarhaga, kenna og hoyra náttúruna, fuglasongin og síggja seyðin, sum gongur um. Jú, eg kundi hildið fram at skrivað um, hvussu gott tað er, og hvussu nógv vit hava takka okkara skapara fyri, men tíðin
áhuga - ta løtuna. Var ov góðtrúgvin - Hvørjar tankar gjørdi tú tær um tingarbeiðið áðrenn tú varð valdur, og hvørjar royndir hevur tú gjørt tær hesi árini? - Eg eri øgeliga vónsvikin av arbeiðsháttinum [...] - Tá val er, tosa politikarar um grundsjónarmið og aðrar flokspolitiskar ideologiir, men tá teir fara til verka í tinginum, er talan um realpolitik, og tá tagnar alt tos um ideologir, sigur Finnbogi Arge [...] vandamikið - Fyri ein uttanfyristandandi er tingið ein ógvuliga afturlatin heimur. Tá tú kemur inn um tinggátt, verður tú varur við, hvussu stórt vald ein fólkavaldur persónur kann fáa. Tað kann vera vandamikið
