við, er slíkt sum er fitt og elskuligt og uppbyggjandi, stutt sagt ein “skýmingarløtu-mentan”. Her sipi eg til tær elskuligu, uppbyggiligu søgurnar í bókunum “Skýmingarløtan”, ið helst standa sum tann

tørvurin á ávísum útbúgvingum í føroyska samfelagnum er størri enn á øðrum útbúgvingum. Ítøkiliga sipi eg til valfundin í miðnámsskúlanum í Vestmanna í dag, har ið evnið m.a. var akademiskar ella yrki

samgongu- og floksfelagar brádliga teljast millum teirra, ið rópa harðast, verður tað mær ovboðið! Her sipi eg til Henrik Old og Bjarna Hammer, ið báðir umboða Javnaðarflokkin á tingi og tí eru partur av p

g og Útvarp Føroya er manipulerandi og kann hava avlagað úrslitið av kanningini. Spurningurin, eg sipi til, er hesin: Ert tú fyri víðkaðum sjálvstýri innan fyri ríkisfelagsskapin og undir donsku grundlógini

Yvirskriftin ljóðar nakað tvískild. Og tað er hon eisini, tí eg sipi til vínmarkirnar bæði eystan og vestan fyri Andes-fjøllini í Suðuramerika. Hesin fjalla-ryggur, ið fer næstan 7.000 metrar upp í hi