(1821-67) og Stéphane Mallarmé (1842-98). / Millum amerikanskar rithøvundar, sum hámettu søgurnar og yrkingarnar hjá Poe, teljast eitt nú Ray Bradbury, 1920-2012 og Ursula K. LeGuin, 1929-2018, fødd
harðari og harðari, og endaði søgan altíð við, at hann kløkkaði okkum. Vit elskaðu sjórænanara-søgurnar, og soleiðis minnast vit, og mong við okkum, Álv. Eisini hava vit gingið mangar gongutúrar saman við
eftir koma tey – skríðandi undan túgvu eftir túgvu og stein undan steini - fascismunnar og nazismunnar ónossligu torvatrøll – eitt nú í Russlandi, í Týsklandi, í Ungarn, í Hvítarusslandi og í Italia. [...] (1821-67) og Stéphane Mallarmé (1842-98). Millum amerikanskar rithøvundar, sum hámettu søgurnar og yrkingarnar hjá Poe, teljast eitt nú Ray Bradbury, 1920-2012 og Ursula K. LeGuin, 1929-2018, fødd
amarkinum. Fátækaváðin, á enskum “at-risk-of-poverty”, er eitt altjóða mát, ið lýsir borgararnar í samfelagnum við lutfalsliga fægstum nýtslumøguleikum. Grundarlagið undir hagtølunum er jav
hvønn mánadag fyri Krás út við kølivørum til Klaskvíkar, og tey fáa javnan at vita, at vørurnar, sum tey koma við, halda sær nógv longri, enn vørur, sum koma frá øðrum sum ikki hava kølibil. Fa
ikki verður belastningur hjá skattgjaldaraum og ikki í beinleiðis kapping við privatu aktørarnar, sigur landsstýrismaðurin. Seinast hendan samgongan sat, var ætlanin at privatisera Posta.
Horn, forkvinna í Barnabata, at aftur í ár hava nógvar barnafamiljur trupult við at fáa endarnar at røkka saman upp til jóltíðir. Tað sæst á talinum av umsóknum at fáa jólahjálp frá Barnabata
Miðlafólk umboða eitt serstakt yrki, og eigur felagið sjálvsagt rættin at samráðast vegna limirnar. Tað er kjarnin í fakfelagsfrælsinum – kjarnin í rættinum at skipa seg í fakfelag, umboðandi
Og so skal pensjónaldurin hækkast munandi skjótari enn planlagt fyri øll uttan politikararnar, sjálvandi. Og tað varð kunngjørt dagin fyri tíðindafundin um Suðuroyartunnilin, sum við garanti
málum til føroyskt. Allir næmingarnir noyddust at stríðast við at sláa upp í orðabøkurnar hjá Gyldendal fyri so at gita, hvussu danska orðið æt á føroyskum. Sum vit prátaðu, komu vit fram [...] venda okkum til Gyldendal at bjóða okkum til at keypa teirra forrit og týða donsku orðingarnar til føroyskt, so tað fór at vera lættari hjá næmingunum at finna fram til røttu føroysku orðini
