skalt heim aftur at halda fram við skúlagongdini. Ja, eg skal vera studentur fyrst, vit hava okkara egna studentaskúla í Havn, men tá ið eg havi fingið prógvið, komi eg niður aftur. Tað gleði eg meg til

sera smáligt mangan. Petur Mohr Dam mundi kenna hesa støðuna betur enn mangur annar eisini á sínum egna kroppi sum faðirloysingur. Umframt vána tíðir í Føroyum, so vóru eisini nóg fólk rakt av hervuligu

lívsvirði, sum vóru ald fram í eini tíð, har tú einki fekst upp í hendurnar uttan fruktirnar av tínum egna virksemi. Ein hørð búskaparlig kreppa rakti land okkara seinast í 1980-árunum. Tað er ikki neyðugt

fólkapensjónin byggir ikki, tað flestu halda ? á gjøld til vaksandi grunn, har fólk uppspara til egna pensón. Skattur og gjøld frá núverandi arbeiðandi fólki fara beinleiðis til gjalding av verandi pensjónum

grundgeving, at Javnaðarflokkurin er ikki flokkur verkafólksins. Er hann ikki tað, so er tað teirra egna skyld. Grundsjónarmiðini eru greið, sosialistiski boðskapurin er greiður, er dagligi politikkurin

halda hús hjá Jørgini Petersen. Tað dámdi henni stak væl. Nú hevði hon møguleikan at hugna um sítt egna heim, og árini, hon og Jørgin høvdu saman har suðuri, vóru stak góð. Nú eru nøkur ár síðani Jørgin

hvussu vit pynta okkum við vøkrum grundgevingum fyri hesum ella hasum, aftan fyri býr altíð okkara egna fáfongd. Júst hetta er ein aðallindin í skaldsøguni »Barbara«. Fyrstu ferð Jørgen-Frantz Jacobsen [...] honum. Hann veit, hvør drívkraftin er, og sigur, at sálin tíggjar sær »sum ein skáldað apa!« Upp á sín egna retoriska spurning, hvat hetta er fyri nakað, svarar hann: »Tykni, særdur stoltleiki, vónbrot, saknur

hvussu vit pynta okkum við vøkrum grundgevingum fyri hesum ella hasum, aftan fyri býr altíð okkara egna fáfongd. Júst hetta er ein aðallindin í skaldsøguni »Barbara«. Fyrstu ferð Jørgen-Frantz Jacobsen [...] honum. Hann veit, hvør drívkraftin er, og sigur, at sálin tíggjar sær »sum ein skáldað apa!« Upp á sín egna retoriska spurning, hvat hetta er fyri nakað, svarar hann: »Tykni, særdur stoltleiki, vónbrot, saknur

hvussu vit pynta okkum við vøkrum grundgevingum fyri hesum ella hasum, aftan fyri býr altíð okkara egna fáfongd. Júst hetta er ein aðallindin í skaldsøguni »Barbara«. Fyrstu ferð Jørgen-Frantz Jacobsen

honum. Hann veit, hvør drívkraftin er, og sigur, at sálin tíggjar sær »sum ein skáldað apa!« Upp á sín egna retoriska spurning, hvat hetta er fyri nakað, svarar hann: »Tykni, særdur stoltleiki, vónbrot, saknur