tann brennandi spurningurin, um allir hesir dagar í bólki B eru brúktir, so eru hesir menn í dýrastu neyð, teir mugu gevast at fiska og hava ikki møguleika at koma í bólk A, tá ein ikki kann forvinna meir

øðrum í Tinganes at biða lova sær eystur í Barentshavið á saltfiskaveiðu við snellu. Tað var av berari neyð, tí ikki vóru hesir smáu batarnir útgjørdir til slíkar langferðir. Men hinvegin vóru tað júst hesir

minst okkurt leksikon. - Ein dagin fekk eg sum uppgávu at skriva stíl um seglskip. Tá var eg í dýrastu neyð, tí hvat visti eg um seglskip. Akkurát onki. So eg gjørdi ikki mætari, enn leitaði eitt leksikon hjá [...] hennara til alt handarbeiði, ið gjørdi tey errin. Hon minnist væl ein dagin, vermóðirin var í dýrastu neyð, tí henni vantaði tógv. - Ráðini hjá verforeldrunum vóru ikki tey bestu, so støðan hjá vermóður var

doping­roynd verið, og tað kunnu vit fegn­ast um, men skulu vit halda føroyskan ítrótt reinan, er neyð­ugt við upp­lýs­ing og aftur upp­lýsing, sigur hann. – Akkurát hetta við doping­ini er sjálv­andi

brúka góð ráð. Um tað verða teir og tey, sum veita tær góð ráð, ið brúka teg, so ert tú í dýrastu neyð. Eg eri bangin fyri, at hetta kemur ikki so sjáldan fyri, sigur Tórbjørn Jacobsen, sum vildi ynskt

brúka góð ráð. Um tað verða teir og tey, sum veita tær góð ráð, ið brúka teg, so ert tú í dýrastu neyð. Eg eri bangin fyri, at hetta kemur ikki so sjáldan fyri, sigur Tórbjørn Jacobsen, sum vildi ynskt

brúka góð ráð. Um tað verða teir og tey, sum veita tær góð ráð, ið brúka teg, so ert tú í dýrastu neyð. Eg eri bangin fyri, at hetta kemur ikki so sjáldan fyri, sigur Tórbjørn Jacobsen, sum vildi ynskt

at, skulu vit dekkarar binda skipið. Og onkuntíð skulu vit sleipa og hjálpa onkrum báti, sum er í neyð, sigur Gunnhild, sum somuleiðis hevur vakt á brúnni umleið átta tímar um dagin: - Tá siti eg á brúnni

kommununum fyri á fíggjarliga økinum: Kommunurnar gjalda sína skuld niður í stórum, samstundis sum tær av neyð bera part av byrðuni fyri landið, meðan landspolitikararnir lata stór øki liggja í órøkt, samstundis

elskaða land", er Suðurafrika eitt unikt og lýsandi dømi um eina tjóð, sum gjøgnum órættvísi, líðing, neyð, stríð og deyða hevur barst seg úr óndskaparinnar klóm og tíðliga í 90´unum loksins sigraði á teimum