bíta á fríggjakvøldið. "Mítt land hevur fostrað eitt ravnaslag, fegnast tað flýgur um nætur", sigur Janus Djurhuus í yrkingini "Slatur". Lítla menniskja Omanfyri pumpandi fjøldina í Syðrugøtu síggjast onkrar

ið Jens Olivar Lisberg saman við vábinginum Thomas Paula Dahl, ið las medisin, og havnamanninum Janus Øssursyni, ið las gudfrøði, var borið fram í 1919, so kann sigast, at tað hevði 20 ár føðingardag

ei okkum givið« eftir Hans Andrias Djurhuus. »Krúpandi er lívið mans, ormatos í runudíki«, yrkir Janus. Og, tekur Jóannes Patursson til í einum sangi: »Tað tykist okkum fjálgast at vera eins og kú, ið

dogmatik, óvitan og yvirtrúgv. Nærum allir teir kendu føroyingar vit halda vera stórar menn í søguni, Janus Djurhuus, William Heinesen, Christian Matras, Pól F og aðrir, tjóðarbyggjarar, radikal og onnur so

sum smádrong at vaksa upp í einum heimi, har listafólk kom og undangongumenn sum Karsten Hoydal og Janus Kamban og eisini Mikines. - Nú eri eg líkasum føddur inn í listina og kom í samband við øll hesi fólkini

hos H.N. Jacobsen«. Í føroyskum høpi er Emil Bruun ivaleyst best kendur sum hann, ið fyrireikaði Janus Djurhuus til at fara undir hægri lestur. Um hendan mann skrivar Hanus Andreassen: »Emil Victor Schau [...] ið hann fer undir sína egnu. Teir kendust, og tað finst eitt stuttligt bílæt, har Hans Andreas og Janus Djurhuus eru avmyndaðir saman við Williami Heinesen og Jørgen-Frantzi. (Sí Hanus Andreassen: J.H.O

í Meinigheitshúsinum á Skála. Martin Johansen – Á Byrgi 5 – Strendur. Opið hús frá kl. 17. Janus í Garði – Mýrugøta 3 – Strendur. Opið hús frá kl. 16. Jónas Kollslíð – Skúlavegur 46. Opið

høli, heldur lættari fyri ondini (“ - -leita upp mær skaldabøli, okkurt skýmligt fløskuhøli”, yrkti Janus skemtandi…) Framsýningin Framsýningin, ið er vald út og skipað av Michael Wivel, er frálík og heilt

atkvøður fullu flokkinum í lut á løgtingsvalinum í fjør, sum rakk til tveir tingmenn, Poul Michelsen og Janus Rein. Kaj Leo Johannesen, løgmaður, sendi skjótt boð eftir teimum, tá hann fór undir at skipa borgarliga

sálini hjá okkara forfedrum: ”Hver dag har nok i sin plage,” var vanligt at hoyra tey gomlu siga. Og Janus yrkti: ”Ver sterk mín sál.” Men so kom sum sagt kríggið. Vit vóru heppin at verða hersett av Stór