um hann hoyrir hann í útvarpinum, greiðir Sonja frá. ? Eg hugsaði onkuntíð um at biðja vinkonurnar ansa honum, men eg hugsaði sum so, at nú var eg sjálv farin avstað við einum so lítlum barni, og so skuldi

frummaðurin sum hevur tamarhald á eldinum, kvinna sum hugtikin hyggur at við stórum eygum, blotnar o.s.fr. Ansa tó eftir ikki at hava høvdið útyvir pannuna, tá fest verður í, vit takast við høg oktantøl her! Skal

siga við vissu, at har tað er hjartarúm, er húsrúm. Inni fór mesta tíðin við at rudda, gera mat og ansa børnum. Úti skuldu teir 1000 seyðirnir og 300 slaktineytni ansast. Sjálvt um arbeiðið av at hava

vendingini. Tað kemur meira enn so fyri, at vatn og sjógvur renna inn á dúrkið eisini. Tá skal ein eisini ansa eftir ferðagóðsinum, sum stendur á dúrkinum, tí tað fær ikki staðið á bonkunum, tá tað rullar. Ert

hevur hann vant seg við. - Sum ungur spælari, tá tú byrjar at koma fram í fjølmiðlunum, so skalt tú ansa eftir, hvat tú sigur, men tað lærir tú eisini við tíðini. Tað kunnu vera nakrir ógrundaðir journalistar

rundstykki við sukurfríum súltutoyi uppiá. - Tey kunna fáa okkurt, sum ikki er loyvt onkuntíð, men ein má ansa væl eftir, tí tað er so skjótt, at tað verður til ov nógv. Og so er galið. Rundstykkir til dømis eta

eisini við. Hann skal seta seg á ein pullart, og lyfta beinið upp, lata okkum síggja hvíta botnin. ? Ansa eftir tú ikki fert á bláman. Klikk!

við sær. Tí máli eg eisini motiv úr føroyskum kvæðum, og tey eru ein áminning til mín sjálva um at ansa eftir fordómum. Um vit skilja okkara mentan, okkara hugsanarhátt og okkara mál, so hava vit kanska

við sær. Tí máli eg eisini motiv úr føroyskum kvæðum, og tey eru ein áminning til mín sjálva um at ansa eftir fordómum. Um vit skilja okkara mentan, okkara hugsanarhátt og okkara mál, so hava vit kanska

til tey børnini í hava tørv fyri tí. Eitt annað, sum eg hugsi um, eru tey foreldur, sum ynskja at ansa børnum sínum heima, serliga meðan tey eru smá. Tað er ikki altíð so stuttligt at ríva børnini upp [...] enn hendinga fólk tú sært ganga á Marknagilsvegnum, og tað má bera til hjá gongu- og súkklufólki at ansa hvør eftir øðrum, so at súkklarin ikki rennur á gongufólkið. Sum nú er, sleppur tú ikki upp á gon