eru so fá. Ein minniluti. So synd. Tey makta tað ikki.” Eitt er “homofob”. Eg eri blivin kallaður nøvn verri enn tað, á gøtuni og um teldupost. Eisini fb, havi eg latið fortalt. Og, opinberiliga, á sama
við at flokka sporini. Tey eru ikki bara búmerki, men eisini initialmerki, mono- og christogrammir, nøvn og árstøl – og ikki minst grafitti – antikvarisk grafitti, kunnu vit siga. Í savninum ‘Seinasta ú
lívsførslu, greiðir Omar frá. Frá Jens Hendriki til Omar - Í okkara familju hava vit altíð lagt dent á nøvn. Eg æt Jens Hendrik eftir abba mínum, pápi mín æt Jens Kristian eftir abba sínum, og soleiðis hevur
við hesum glaseygunum ber til at síggja tey, sum eru deyð. Tey finna eisini eina bók, sum tey skriva nøvn síni í. Bókin vísir seg bara at innihalda nøvnini á menniskjum, sum eru deyð. Aamodt hevur lagt s
kalibrinum hava liva tætt uppat felagnum upp ígjøgnum tíðirnar, og tað verður ov langdrigið at nevna nøvn uppúr rúgvuni. Rasmus á Háskúlanum átti kanska at verið nevndur burturúr, sum ein dyggur stuðul og
mong, sum hava havt ein fingur við í spælinum hesi verkætlan viðvíkjandi, at ikki ber til at nevna nøvn í dag. Ongin nevndur ongin gloymdur. Gott og væl 4 túsund og 4 hundrað borgarar eiga hesa høllina
hoyra fyri í skúlanum. Børnini argaðu hana illa, og tað setti síni spor í smágentuna. Hon bleiv kallað nøvn sum nekarabolli, og nógv argaðu hana við, at hon varð funnin í einari skrellispann sum nýfødd. Ofta
stýrimenn, kokkar og motorpassarar, og um fiskimannin. Sum heild finna vit í hesum verkum upplýsingar um nøvn, á skipum og monnum, um tíðarskeið og tilburðir, um fong, nøgd, stødd, vekt og prís. Tað, sum fer
ivaleyst tann fyrsti umframt William Heinesen, ið aftur av álvara avmyndar Havnarbý. Her eru eingi duld nøvn. "Gamansleikur" I 1974, "Rekamaðurin" 1977 og "Gamansleikur" II 1995 eru skemtiligar dagdvøljur, og
Morgunlestrar, 1987. Orðið er tær nær,1992. Ein halgisøga, ein jólavísa og eitt ævintýr, 1993. Dagar og nøvn í álmanakkanum, 1994. Týtt : Lewis Caroll: Lisa í Leikalandi, 1988. Sofokles: Antigone, 1988. Euripides:
