og ábyrgdarfull veiða av súgdjórum í sjónum er ikki einans drápshættir og stovnstødd, men eisini at ansa eftir, at vit ikki drepa óneyðuga nógvan hval, soleiðis at kjøt fer til spillis. Ovurnýtsla og grammleiki
at tað er væl merkt, so tað er ilt at siga, hví bilførarar ikki koyra eftir skeltunum um teir ikki ansa eftir, ella um teir halda, at tað er høgligari at fara hin vegin og at tað nokk fer at ganga at sníkja
tey. Og tað er ein ávarligur vandi fyri feðslutrygdina. Tí heitir Tórshavnar býráð nú á fólk um at ansa eftir á hesum øki, og at fylgja reglunum – tí eftir reglunum hava fólk nevniliga skyldu til at syrgja
(2 børn), so kostaði tað fimm kr fyri tvey. Pedagogiskt er nógv broytt – tá vóru tvey vaksin um at ansa eini 30 børnum, sum ikki høvdu stundir til nógv annað enn at tryggja, at børnini vóru nøkurlunda nosslig
sjálvt, at okkara lítla oyggjaland er serliga viðbrekið, og at vit hava skyldu at verða serliga ansalig. Andsøgnin hjá ferðavinnuni er eyðsýnd. Við teirra lýsingaherferðum, sum selja Føroyar sum eina ”óspilta”
##med2## – Vit lukaðu royk og flýddu alt fyri eitt út, sigur ein av íbúgvunum við tíðindastovuna Ansa. Eitt annað eygnavitni greiddi frá, at klædningurin á vegginum »bráðnaði sum smør«. Sløkkiliðsfólk
iliga Starvsstovan nøkur góð ráð til tey, sum eru nátungum, og sum taka upp. Og tað er neyðugt at ansa væl eftir fyri at sleppa undan nátasjúkunu. Náti og nátungi kunnu nevniliga hava eina bakteriu í sær
endaði tískil vestan fyri Fjarðará í Eysturoy. - Tað er eingin, sum stendur í bíðirøð til at mjólka og ansa neytum. Nú eg seldi mína mjólkarkvotu, var eg púrasta avkláraður við umstøðurnar. Eg byrjaði sum 12
eru tað eisini 765 børn, sum fara í fyrsta flokk. Tað er ikki altíð, at so lítil børn duga so væl at ansa eftir bilunum og tí ger Ráðið Fyri Ferðslutrygd eisini stóran dent á at upplýsa um, hvussu tey eiga [...] bera seg at. Í hesum sambandi hava tey eisini góð til foreldrini um, hvussu tey kunnu læra børnini at ansa eftir bilunum. Lovisa Petersen Glerfoss, stjóri á Ráðnum Fyri Ferðslutrygd, sigur, at tað serliga
at tað er væl merkt, so tað er ilt at siga, hví bilførarar ikki koyra eftir skeltunum um teir ikki ansa eftir, ella um teir halda, at tað er høgligari at fara hin vegin og at tað gongur nokk. Annars tók