Sjúrður Skaale, løgtingsmaður, spyr nú Anniku Olsen, landsstýriskvinnu, um hon kann upplýsa løgtinginum, hvussu tingmálið »Uppskot til samtyktar um klassiska latínska alfabetið« fer at ávirka politikkin

manni í Heilsumálum. Hann hevur nú reist landsstýrismanninum í Heilsumálum fyrispurning, har hann spyr um hann kann greiða tinginum frá, hví Fíggjarnevndin hevur avgjørt at vísa fíggjarnevndarskjalinum

oyðileggur fakligheitina av ófakligum grundum. Koyr burt…. »Skal hetta arbeiði nú fara fyri skeyti?« spyr Marjun við einum leiðandi spurningi um nevnda atlass. Mítt svar, og túsund við mær veit eg, er JA:

vikurnar ganga, so kunnu slík brot ikki detta burtur, bara tí mótstøðuliðið ikki veit um tey. Somuleiðis spyr Skála í kæruni, hvør hevur ábyrgdina av, at spælarar halda fram við at spæla, hóast teir eiga at hava

Tað er tí eftir vónum, at hvør spyr annan í landsins leiðslu sum jarlurin í kvæðnum: Hvar veitst tú nú mestar fíggjarvánir? Ein politiskur fagnarbóndi, sum fram um aðrar hevur lagt sær nær at halda reinan

Men her er so stór fløkja íkomin, at hon eftir mínum tykki má greiðast við lóg. Glíðibreytin Síðani spyr Árni hvat tað næsta verður: "Skal løgtingið lóggeva, um børn skulu rættast, skriva tey fimleikur fyri

Hetta er sanniliga ikki “bara kenslur”, men veruleiki! Hesar m.a. kalli eg verulig vinnulívsfólk. Hann spyr meg, um”tað finnast“óverulig” vinnulívsfólk”. Oskarsson og Aaen Fari bara at nevna tvey dømi úr ørgrynnuni

flest øllum. Tá vit merkja lívið, verða tankarnir virknir. Lívið fær litir - døkkar og ljósar. Lívið spyr ikki hvat og hvussu, men vit eru noydd til at taka tað, sum lívið bjóðar okkum. So er tað, spurningurin

Bjarni Djurholm spyr Bjørn Kalsø, landsstýrismann í mentamálum, hvussu hann ætlar at tryggja føroyska dandinum bestu sømdir. Spurningarnir eru soljóðandi: 1. Hevur landsstýrismaðurin ætlanir um at virka

skrivað klummur í okkurt um helvtina av teirri tíðini. Og tað eg fyri tær, at eg fái hendan heiðurin. So spyr onkur ítróttarjournalistur í Trimum tveimum meg, um eg hevði roknað við hesum her, so svari eg “ja