teir blivu slongdir høgt upp í luftina og niðuraftur, og klæðini skræddust av teimum. Tað er eitt Guds undur, at hann er á lívi, sigur Valborg Tjørnudal, sum stúrir fyri, at Valdemar kanska fer aftur til

fleiri smábørnum, mundu hesi ár vera ómetaliga tung at koma ígjøgnum. Men tey stríddu seg ígjøgnum, við Guds hjálp og við hjálp frá góðum fólki. Og komu undan. Tey fingu níggju børn og nógv eydnurík ár saman

góði langabbi ikki var millum okkum longur. Hóast tú var 102 ára gamal, var tað ringt at góðtaka, at Gud nú hevði tikið teg til sín. Tað var ikki til at fata, at eg ikki skuldi síggja teg aftur. Tú hevði

ein persónur úr einum ævintýrheimi. Heldur hinvegin. - Hetta gjørdist ein sonn prædika fyri meg, at Gud gjørdist menniskja og gav son sín bókstavliga, at liva undir fólksins korum so sum tey vóru tá í tíðini

abbabørnum, og ikki minst mínum góða sperriluti fyri stuðul og hjálp og siga við skaldinum: Tøkk havi Gud fyri lívið. Frá ættum, ið fóru, eg arvaði her ta mold, eg um árini dyrki. Teir ruddaðu upp bøin, teir

moralskum og skilvísum slag. Teir stillaðu spurningar. Hvussu kann ein eingil ísáa eina jomfrú? Hví krevur Gud í Gamla Testamenti, at hansara fylgisneytar skula átaka sær at fremja fólkadráp? Hvussu kann ein maður

hvad der læres der, og jeg synes godt om, hvad han der skriver. Det er godt at lære sig selv og sin Gud at kende og få øjet op for hvad der er kønt?... Við hesum fáu gløggu orðum samanfatar Ada Rasmussen

Christian Matras, men eisini til Trónd Olsen og danskaran Peter Stavnstrup. So tað má sigast at vera ein guds lukka, at handritið er til í heilum líki. Christian Matras fór á Gyldendals forlag við handritinum

Christian Matras, men eisini til Trónd Olsen og danskaran Peter Stavnstrup. So tað má sigast at vera ein guds lukka, at handritið er til í heilum líki. Christian Matras fór á Gyldendals forlag við handritinum

(p 139) »Tað føroyska summarið, tað var bara eitt slag av upphiting, ein ússaligur radiatorur, sum Gud hevði skrúvað frá har norðuri...« Málburðurin Tað, ið eyðmerkir Jóanes framum nógvar aðrar er háttur