taka sær av øðrum børnum, eisini eftir at teirra egnu børn vóru undansloppin. Tey hava passað tveir dreingir, og her er blivið so væl ímillum, at hesir kallaðu Jytte og Anfinn fyri mamma og pápi. Tey høvdu

kvetti høvdið av honum, tá ið hann var komin til lands. Hanna minnist framvegis Paula Dahl kvøða: “Dreingir, tit haldið mær í hans hár”. Framhaldið er “meðan eg gevi honum banasár”. Hetta var nú vorðið sum

og ofta tók hon róman av mjólkini at geva vinum og kenningum til føðingardagar og tílíkt. Men vit dreingir fingu altíð ríkiligt av mjólk og tað fingu eisini onnur í ættini. So tað var ikki so nógv eftir

líka svarthærdur, men hann var tó snøggari. Hesir báðir risar sýntust sera ógvusligir fyri okkum dreingir við teirra stóru knívum, teir høvdu hangandi í buksureimini. Høvdu teir kenning var tað enn ógvusligari

Útróðrur var tá í bygdini. Væl varð fylgt við, tá ið útróðrarbátarnir komu at landi á kvøldi. Vit dreingir úr Havn vóru uppvaksnir niðri í fjøruni, og vanir við at vera í báti. Men hesir, ið nú stevndu inn

fyri at liva ein dag longur?” “Tað veit eg ikki,” segði drongurin, “alt eg veit, er tað, at ungir dreingir sova fast og leingi.” Soleiðis spjalla teir báðir saman, Santiago og Manolin, í heimsgitnu skaldsøguni

við lív og sál upp í alt. Eg minnist, at hann var patruljuleiðari, og hann skuldi ikki hava sjey dreingir, sum var vanligt. Nei, hann skuldi hava fleiri, og til seinast var helvtin av Landavegnum í patruljuni

tá ið hann brádliga steðgaði aftur. Eg smekkaði høkuna inn í ryggsetrið frammanfyri meg, nakrir dreingir fóru sendandi upp móti loftinum og ein nýføddur peruanari setti í at gráta hjartanítandi og mundi

leingi sjúkur, men kom tó fyri seg aftur. Ingolvur og Sigga fingu sjey børn. Tríggjar gentur og fýra dreingir, sum allir hava verið á sjónum. Hann doyði fyrr í ár.

ferðast. Hann var búsitandi í Amerika, var giftur við eini einkju haðani, sum átti tveir tilkomnar dreingir. Hann hevði konuna við og báðar fostursynirnar, ið vóru tveir livandu unglingar. Hin eldri drongurin