unum” fyristillaði mær, at tað vóru nakrir yvirvaksnir krabbar, sum komu upp á land úti á Bakka og tú flenti bara. Okkara festligi fitti abbi. Tá eg bleiv tannáringur kom eg vestur til tykkum, hvørt einasta

fortaldi tú mær, hvussu bátarnir fyrr komu í land í Gjónni við fiski. Eg kundi ikki rættiliga ímynda mær, at tað bar til hjá útróðrarbátunum at koma í land har. Men tú dugdi so væl at forklára mær, hvussu [...] tað var skjótt eg hevði eina ímynding av, hvussu gjáarmenn høvdu borið seg at, við at fáa bátarnar í land. Eg minnist, at eg segði, at eg var glað fyri at babba og abbi ikki skuldu sigla í so lítlum bátum [...] langabbi var, tá vit børn komu inn um hurðina hjá honum. Altíð bjóðaði hann kaku og annað gott, foreldur okkara og ommur og abbar, hildu uttan iva mangan, at vit fingu í so nógv sukur, tá vit vóru har norði. Men

var lítillátin og aldri hevjaði seg sjálvan á nakran hátt, so verður í dag ásannað av øllum, at land okkara hevur mist eitt stórmenni á vinnuøkinum, verkini tala tíðiliga, og fyrimyndin lýsir bjørt. Men

telefonboðini, eg fekk leygarnáttina 3. oktober, tá Súsanna systir mín ringdi og segði at Dánjal, okkara elskaði bróðir, var fluttur heim til Harran. Dánjal var fluttur heim í dýrdina og er ikki ímillum [...] kom inn til mammu og pápa, so setti hann seg við orgli og spældi sangin: Mær leingist til hitt blíða land, Harrin Jesus er, har sundur støkk hvørt trælaband, sum bindur okkum her Hann var so glaður um at

teirra - foreldur okkara - funnu saman. Fyri okkum vóru abbi í Sandavági og abbi í Sørvági hvør á sín hátt nakað serligt. Og at teir eisini í eygunum á øðrum, sum kendu teir áðrenn okkara tíð, vóru serligir [...] bert hava góð minnir um frá okkara barnaárum. Við orðunum í einum øðrum sálma sum sungin var til jarðarferðina hjá báðum abbunum fara vit at lýsa frið yvir minni um abbar okkara. "Tú fylgdi mær fyrst, tá [...] Einans 58 dagar er tað sum skilir ímillum tíðina, har vit høvdu báðar abbar okkara hjá okkum, til báðir høvdu lagt árarnar inn. Fyri okkum abbabørn hava abbarnir báðir havt stóran týdning, og vit hava

skerv afturat verið okk­um fyrimynd og eggjað okk­um til at gera tað, sum nú hvør okkara er mentur, fyri at hjúkla um okkara ríkasta mentanararv. Eg eri fegin um, at eg eisini havi lært Amy at kenna, tann [...] teirra av mínum egna ættarliði hevði tú havt hjá tær í skúlastovuni. Við hesum byrjaði ein samrøða okkara millum, sum fór at halda á hesa tíðina – mangar góðar løtur heima hjá tykkum, onkur var eisini hjá [...] annar týðarin, onnur av tveimum bókum, eg beri við mær alt summarið. Fleiri munnu vera runt alt Føroya­land, sum á henda sama hátt eiga sær onkra yndisbók á føroyskum máli, har tú hevur við og gjørt títt. Tvær

hendan ósjálvsókna vinskap og sjúkraviðgerð annars. Hetta er ein av teimum kvirru hetjunum, ið ganga okkara millum. Okkum øðrum kann tað vera ein áminning um, at vera enn jaligari at donera gøgn. Sonni náddi [...] hann var mentur. Hansara partur skuldi helst ikki liggja eftir. Eisini eftir, at hann legðist upp á land. Fyrst koyrdi hann lastbil og smíðaði eina tíð. Mangan harðan vetur hevði hann á fjøllunum við at [...] sambond við fleiri teirra aftaná sjúkralegu. Eg vil takka, tær Sonna, fyri at vit kendust og fyri okkara vinskap. Eg veit, at hetta eisini er galdandi fyri okkum allar svágrarnar og svigarindurnar. Tykkum

2015 fór við Hans á Bakka sum skipari, og var hann í hesum starvi, til hann vegna sjúku mátti fara í land at søkja sær heilsubót. Bæði hann og vit høvdu eina sterka vón og trúgv um, at hann skjótt fór at [...] tá heilsan bleiv betur. Soleiðis bleiv tíverri ikki. Snæbjørn var við at byggja nýggja tænastuskip okkara Hans á Bakka. Hann var saman við Anfinni Dam, maskinstjóra, drúgva tíð á skipasmiðjuni í Yalova

Sigurdjóni fylgja Sigurði til gravar. Vit allir hava okkara serstøku minnir, sum vit ein slíkan dag leita framaftur ? hvør í sínum lagi. Hetta var so okkara seinasti møguleiki at siga Sigurði takk fyri alt [...] føroyingar skuldu ráða. Hann hoyrdi við til tað ættarliðið av frælsislyntum føroyingum, sum vildi byggja land eftir leistinum hjá Erlendi Patursyni og Hanusi við Høgadalsá, har verka- og fiskimaðurin vóru tann

fáa full samfelags rættindi í Føroyum skjótt, tí skyldurnar hava vit eins og onnur. Eitt gott land er eitt land, har bæði sterk og veik kunna liva í friði, fáa hjálp eftir tørvi og eisini kenna seg væl. Orð [...] Rasmus, tá 19 ár, hevði hoyrt um veitsluna og tók sær frí frá skúlanum fyri at vera við, men fyri ein okkara er veitslan at enda komin. Seinri hittust vit nakrar ferðir í Keypmannahavn saman við nøkrum føroyskum