uttan rím. Eg kendi meg aftur í at tosa við meg sjálvan um smálutirnar í lívinum og hvussu tankarnir mala í klingur mangan. "Fyrr trúiði eg, eg sigi at fyrr trúði eg"." "Fyrr segði eg, eg sigi, at fyrr segði

teimum runt í húsinum. Serliga áhugavert hjá teimum eldri var at vera í Gekkastudionum og sleppa at mala hjólinum. Tey fingu eisini nógv av vita um sjónvarpið og um, hvussu umstøðurnar eru hjá teimum at

Kunningarstovuni í Havn. Kemur ein innar í Sjónleikarhúsið í hesum døgum, so er øgilig stákan og fólk mala aftur og fram, venja leik, pallskiftini og skipa fyri. Sjónleikarhúsið er ein heimur fyri seg, har

hava, og koma at hava, stóran tørv á bæði arbeiðsmegi og skattakrónum til at fáa samfelagshjólini at mala. Á eldraøkinum koma vit at verða alsamt fleiri, og til tað er tørvur á ungum kreftum at taka sær av

kemur tú at fáa tær? Og so hevur alt verið gloymt. - Mangan hevur verið sagt, at tveir harðir steinar mala ikki, men hetta er hervið mótprógvað! Mangan havi eg hoyrt, at tú ert illsintur, men har noyðist eg

at geva ófíggjaðar skattalættar, tá búskapurin er í hákonjunkturi, sum hann er nú. Í hákonjunkturi mala øll samfelagshjólini skjótt, og fleiri tøkar hendur eru ikki at lofta einum øktum eftirspurningi,

fara vit allar at syngja mega við, sigur ein teirra. Annars dámar teimum ordiliga væl at ganga og mala aftur og fram við vinfólkum og bara práta við fólk. - Men tað besta er, tá teir kendu bólkarnir koma

Strond; men hetta er ikki trupulleikin hjá teimum havnarfólkum, sum eru á ringvegnum, og sum støðugt mala rundan um Havnina, meðan tey, sum koma uttan ífrá standa í bíðirøð. Man hetta ikki fara at vera lagið

bankarnir fáa ágóðan av hjálparpakkunum og rentulækkingunum í kjalarvørrinum á teimum. Skulu hjólini mala aftur, er tað neyðugt, at viðskiftafólkið merkir ágóðan so at fólk fara at brúka pening aftur. - Í

Nygaard, umframt at aðrir liggja framvið at sleppa við. - Áhugin at sigla er øktur, nú samfelagshjólini mala við minni ferð, og tað eru longu menn, sum hava vent sær til okkara og hava spurt um kjans við Thomasi