menniskjur rundanum tey og syrgja fyri,at tey trívast og hava tað gott. Tað sum hendir, tá mann roynir at spara á hesum økinum er, at kostnaður í veruleikanum hækkar, av tí at økið ikki er skipað við støði í m

hvat viðvíkur ferðslutrygdini, men eisini trivnaðinum sum heild. Hetta verður óivað gjørt fyri at spara um útreiðslurnar hjá kommununi, sum tó er ígongd við at skifta gøtuljósini um til LED-ljós, ið eftir [...] eftir fáum árum eru spard innaftur í spardari elnýtslu. Av tí sama er tað smáligt og púra óneyðugt at spara eina lutfalsliga lítla upphædd og afturfyri seta ferðslutrygdina í vanda. Kommunan hevur gjørt íløgur

dýra um – vit skulu venja okkum við, at hugsa um kostnaðin beinanvegin og her kunnu eigarafeløgini spara kommununi nógvan pening. Tá ein langhylur í Havn kostar 160 milliónur krónur og ein í Vági kostar

Við einum oljuprísi á 5 kr, so svarar ársnýtslan til 350.000 kr. í pengum. Her eru nógvir pengar at spara. Sjálvandi eigur kommunan at ganga á odda við grønum orkuloysnum. Og nú er gingin nóg long tíð, har

alneyðugt virksemi heldur á, »meðan landsstýrið hevur lagt seg aftur á, og mest tykist at fegnast um tey spara útreiðslur til lønir, og sostatt bøta um hallið á fíggjarlógini« sigur felagið. – Tað tykist sum av

fyritíðarpensjónistar, fólk við tørvi á lívsneyðugum heilivági, og fólk við almannaveitingum, mugu spara, gjalda meira og vísa afturhald. Og nú er tað nógv, sum bendir á, at ætlanin er, at tey stóru virðini

kosta meir og vit noyðast at byggja fleiri stovnar. Men vit mugu ikki vera so bláoygd og halda at vit spara pening við at sjúkramelda fólk av strongd, at børnini vera “bíligari” av at vera proppað í eitt hølið

vikuna frammanundan. – Summartíð var fyrstu ferð sett í gildi í Eysturríki og Týsklandi í 1916 fyri at spara orku og harvið olju, sum skortaði vegna Fyrra Veraldarbardaga. – Fleiri lond – eitt nú Danmark – gjørdu

ímóti summarinum. Í Føroyum varð summartíðin innførd við løgtingslóg í 1980. Hetta varð gjørt fyri at spara orku, og fyri at skrivstovutíðirnar í Føroyum skuldu passa við tær í restini av Evropa.

raðfesta eldraøkið høgt og syrgja fyri, at neyðug játtan er til alt tað, ið krevst. Her kunnu vit ikki spara sum á øðrum økjum, tí hetta eru teir borgarar, ið hava lagt lunnar undir tað samfelag, vit hava, og [...] veita teimum. Tað ræður um at geva innihald og meining í gerandisdegnum, og her eiga vit ikki at spara, men at gera alt tað, sum skal til. Eisini eiga vit at hava í huga tey avvarðandi, sum mangan gera