hana nógv og vóru um hana. Seinastu ferð eg sang fyri henni úr sálmabókini sang eg sangin "Nærri mín Gud til tín" og eg sá at hon lurtaði. Hon elskaði sang og at vit sungu og bóðu saman við henni veit eg

málið, sum hinvegin hevur fingið alla ta røttu skipaðu viðgerðina, verður kortini umsitið sum Harra Gud veit. Løgtingið samtykti í des. 2009 (løgtingsmál nr. 38/2009), at føroyska útlátið av veðurlags­gassum

hava tí nógv at vera takksom fyri. Hesar reglur eru tí eisini skrivaðar við bestu ynskjum og bøn um Guds signing yvir land og fólk okkara.

foreldrunum. Men tey lærdu eitt sindur av enskum, so tey kundu fara í realskúlan. Fru Mohr var sera gud­røkin, og hetta setti dám á kristniundirvísingina. Tað kom væl við hjá kommununi, at lærarar sum frú

sin Glæde over de gamle færøske Salmetraditioner og at disse kom til Værdig­hed ved at synges til Guds­tjenester og Kirkekoncerter. Som Menneske var Fru Karen Evensen trofast og hengiven mod alle dem hun

vita nakað um. Denn tid, den sorg. (Eg skal heilsa og siga, at leggur tú teg fram eftir rommum, sum Gud hevur skapt teg, setir hendurnar í gólvið og lyftir teg uppfrá eitt sindur og ætlar tær at síggja tærnar

náttargudstænastum og nútímans konsertum. Til víðari kunning kann bókin hjá Phil Zuckerman, Samfund uden Gud, útgivin á forlagnum Univers í 2008, viðmælast.

kirkjufólkið fekk tokka til hesi gomlu løg, og víða hvar um Føroyaland í dag syngja fólk til dømis »Harra Gud, títt dýra navn og æra« og »Jesu dýrabara navn« fyri bert at nevna tvey dømi. Mong av hesum løgum eru

Hetta merkir, at hann hev­ur verið ein umhugsin ungur drongur. Brævið endar við hesi fittu heils­an: Gud være med eder, han holde sin Haand over Eder og hjælpe Eder. De kærligste hilsener fra Johan Tann 16

Per, sum var handilsmaður og væl fyri. Niels kom ofta at vitja okkum. Hann tiltalaði meg altíð “tú gud­dótt­irin”. Men eg var so flov um at hava eina slíkan gubba, at helst havi eg sært hann við at svara