Løgreglan fekk fatur á bilføraranum stutt eftir og tá var hann ávirkaður av rúsdrekka. Av tí, at vitni høvdu sæð hann, og kendu hann aftur, var tað ringt at sleppa burtur tí, og hann viðgekk eisini, at

at tey vónaðu at finna spor, sum kunnu koma at fáa týdning í málinum. Í gjár skrivaði VG, at eitt vitni í málinum í hesi vikuni hevur givið DNA-roynd í samband við málið um Anne-Elisabeth Hagen. Maðurin

løgreglan hevur avhoyrt, seg hava koyrt nakran gátuføran veg til ella úr økinum. Tíðliga í málinum skuldi vitni nevniliga hava sæð onkran gráan bil, har bilførarin vísti sjaldsaman atburð og koyrdi onkran heldur

stóari sak um hvíting av peningi. Hann hevur tó ikki verið undir illgruna, men hevur hinvegin verið vitni í sak móti 12 persónum, sum arbeiddu í bankanum.

í miðbýnum í nátt. Ein maður var fluttur á Landssjúkrahúsið til kanningar, tí hann var sligin, og vitni, sum høvdu sæð tilburðin vistu at siga fyri løgregluni, hvør gerningsmaðurin var. Hann varð tikin

tveir dagar eftir, at Arne Odd Torgersen varð horvin, komu nýggir upplýsingar fram, og her vóru tað vitni, sum søgdu seg hava hoyrt bæði skríggj og skot. Ástøðið hjá løgregluni var, at ungi maðurin varð dripin

familjur teirra - sum lótu lív. Enn ber ikki til at siga, hvør orsøkin var til vanlukkuna, og eingi vitni eru sum sóu júst, tá tyrlan datt niður. Men, fólk vóru nærindis, sum bæði hoyrdu stoytin og sóu roykin

leingi hann var formaður, so var tað hansara, og bert hansara politikkur, sum bleiv førdur. Vit eru nú vitni til, at fólk eru komin á listan hjá Sjálvstýri, uttan at lokalfelagið hevur havt høvi til at komið

valevnini tað, so sluppu vit undan tílíkum visjónsleysum kjaki í almenna kringvarpinum, sum vit vóru vitni til mikukvøldið. Søguliga stendur rimmarfast, at tá ið tað gongst væl í høvuðsstaðnum, so gongur væl

gjørdi tekin til at skera á háls - hann dróg tveir fingrar tvørtur um hálsin hjá sær. Eisini vóru vitni til staðar í húsunum hjá órættaðu, ið sóu hendingina. Dømdi maðurin hevði bert fáar dagar frammanundan [...] málið seg í dag í stóran mun, um hvussu ljósviðurskiftini vóru uttanfyri, og hvussu væl órættaða og vitni hennara høvdu kunnað sæð mannin gera tekin til at skera á háls. Tá avtornaði, valdi Landsrætturin