men at tú eisini ein dag skuldi fara var óveruligt! Altíð hevur tú givið so nógva gleði frá tær, og lív var eisini altíð har tú vart.? Bara tað at tosa um teg í tátíð, kennist so skeivt. Omma góða, mær leingist [...] bara ganga heima og mala. Tú vart altíð í sving,?og um teg, ber ikki til at siga keðilig ting. Títt lív hevur ikki altíð verið nemt,?men tú dugdi at taka skemt. At vera seingjarliggjandi var ikki júst tú
skapa gleði og trivna fyri øll rundan um teg. Um eg við fáum orðum skal seta eina yvirskrift yvir lív títt, so vildu orðini verið hesi: Lívsvísdómur, lívsgleði, áræði, trúgv, kærleiki og trúfesti, og mong [...] við tín Harra og Frelsara og tín ómetaliga persónliga styrki legði lunnar undir tað framúrskarandi lív, sum tú livdi, og sum so mong onnur hava notið gott av - og enn í dag njóta gott av. Í meðan eg siti
kærleika, tolsemi, ein miðdepil fyri forbøn og ákallan á Guð um linna og grøðing. Ólasa stutta lív hevur sett okkara lív í »relief« og vit hava hvør og ein fingið nakað at grunda á fyri Gudi. Hóast brekaður í [...] 25.01.01 Eg vil gjarna skriva nøkur orð um kæra systirson mín, Óla, sum untist eitt so sera stokkut lív her saman við okkum, og sum meginpartin av tíðini var álvarsliga sjúkur. Sorgin skræðir innan í okkum [...] vakra og vælskapta drong, sum vit fylgdu so áhugað frá fyrstu stund og veittu tey kærastu ynskir um lív og heilsu. Góða elskaða Randi systir, Jákup svágur og lítla fitta Victoria, vit syrgja og gráta við
murra Brókatátt fyri mær. Sigur tú Poul Mohr, so sigur tú eisini Skipasmiðjan. Henni vígaði hann sítt lív og hann var livandi ímyndin av hesum stóra arbeiðsplássi í Havn, sum hann gjøgnum nógv áratíggju við
kensla. Tí uttan mun til, hvat ein helt um Dimmalætting, so varð hon lisin og diskuterað. Fekk langt lív Tað vóru royndir at geva eitt blað út í Føroyum áðrenn Dimmalætting, nevniliga Færingetidende. Av
vóru um tykkum – takk fyri tað Katrin, Anna og Oddvør. Lív tykkara kundi tykjast at gerast nakað stutt, men fingu tit eitt sera ríkt og gott lív, ikki at gloyma deiligu børn og barnabørn tykkara. – Saknurin
Mouritsi Mohr Joensen: Løtunar byrjaðu, tveir dropar, tvey hjørtu, tvey lív. Onnur løtan støðgaði, ein dropi, eitt hjarta, eitt lív. Hvíl í friði, kæri bróður. [...] komu í hendan heim 19. apríl fyri 58 árum síðani. Tað er óskiljandi, at tú ikki ert her longur. Títt lív endaði alt ov tíðliga, og tómrúmið er longu stórt. Seinasta tíðin hevur tó verið stríggin, og eg uggi
sóðu fólk, ið tú kendi bæði tá tú vart smádrongur, tá tú gekk í skiparaskúla, ja gjøgnum alt títt lív. Tú mundi ikki vita, hvørja positiva ávirkan tú hevði á fólk, ið tú komst at kenna gjøgnum lívið. Góði
við stuttum millumbili fyrst misti ommu og síðan móðurbróður. Men eingin livir sjálvur eitt langt lív uttan at føla miss og sakn. Tað visti abbi. Men vit halda ikki, at abbi føldi seg einsamallan – hann
farin til Harran, meðan vit sum sita eftir, sita við sorg, men eisini við gleði, tí tað var ikki nakað lív at bíða eftir deyðanum, vit frøast yvir, at tú ikki pínist meir. Kroppurin hjá okkum er bert til láns [...] bústað, sum Jesus ger kláran til okkum, tann bústað sum tú hevur sungið og prísa Gudi fyri alt títt lív. Eg kann ætla mær, hvussu glaður tú ert at síggja Dánjal aftur. Líka mikið, hvussu gamal ella sjúkur
