ldið Minningarhaldið var longu sunnu­dagin eftir vanlukkuna í Húsa Kirkju, har Thomas Jacobsen, prest­ur og Henry Andreasen, trúboðari stóðu fyri guðstænastuni. Sera nógv fólk vóru í kirkju, sum vera man

borðin upp á kjálkarnar og inn í eygnakrókarnar, har sølt vát tár verða turkað. Tár ið linna. Sjálvt prestur er fáorðaður, lesur nøkur skriftstøð, ongin præ­dika, vit eru komin í halgidómin at summa okkum,

var mammubeiggi hansara. Margretha plagdi at fortelja, at tað undraði ikki hana, at hann gjørdist prestur. Longu sum trý ára gamal plagdi hann at stilla seg á eina stól og halda talu. Margretha va eisini

um hálvt gloymd­ur. Men í 1902 í november tá steig Fríðrikson aftur á land í Havnini. Nú var hann prestur við spidalska­hospi­talið í Reykjavík, og seinri havi eg hoyrt um hann sum oddamann fyri KFUM í Íslandi

kirkjuni, áðrenn farið var til útróðrar. Annars plagdu hjún, sum vildu skiljast, at koma higar. Skuldi prestur sundurvíga hjún, máttu tey fara út gjøgnum hvør sína hurð. Tað vóru ikki allar kirkjur, sum høvdu

Havnar kirkju, eitt starv hann tók við eftir faðirin M.C.Restorff. Saman við Jákup Dahl, sum tá var prestur, skipaði hann fyri at fáa modellið av Norsku Løvu sent til København við Beskytteren at fáa tað riggað

gamal við Norðlýsinum. Hetta var ein rættiligur smeitur fyri tey. Sámal Martin ætlaði sær at gerast prestur, men fór burtur fyri at forvinna nakað av peningi. Teir fóru niður at selja fiskin, men rendu á land

harið torvið var serliga gott. Og tað mátti goymast. Skuldi ikki leggjast í bíleggaraovnin fyrrenn prestur kom. Gamli Sloan var eisini vanur at gista har. Og tað einu ferðina komu teir báðir í senn á vitjan

harið torvið var serliga gott. Og tað mátti goymast. Skuldi ikki leggjast í bíleggaraovnin fyrrenn prestur kom. Gamli Sloan var eisini vanur at gista har. Og tað einu ferðina komu teir báðir í senn á vitjan

harið torvið var serliga gott. Og tað mátti goymast. Skuldi ikki leggjast í bíleggaraovnin fyrrenn prestur kom. Gamli Sloan var eisini vanur at gista har. Og tað einu ferðina komu teir báðir í senn á vitjan