bert sleppa aftur á sjógvin. Millum teir seinastu “til lands” Í 1941 bygdi eg mær eitt seksmannafar saman við Ova Olsen úr Norðdepli. Eg fór so at rógva út. Ove seldi mær sín part av bátinum eftir tveimum [...] tímar. Fredag segði seinni, at hetta var tyngsta tak, hann hevði havt. Nýggi Skálaberg – eitt annað far Í 1956 kom tann nýggi Skálaberg, sum tá var eitt framúr skip. Kaj var fastur skipari. Jákup Oluf á
Seinni fór beiggin Niels sum kunnugt eisini. Um hetta segði hann: »Det gør en far glad, når hans to drenge tror på det, deres far står for. Jeg husker nu nok, at jeg tænkte: En af dem burde nu være blevet
m.a. áhugavert, at søgan frá 3. øld e.Kr. endar við, at Jesus sigur við “hana, sum hevði synda”, “Far avstað, eg dómfelli teg ikki heldur!”, meðan søgan um “horkvinnuna”, sum er varðveitt í seinni handritum [...] handritum av Jóhannesevangeliinum er nakað øðrvísi, m.a. endin “Eg dómfelli teg ikki heldur. Far avstað, synda ikki longur!”. Søguliga trúvirðið í søguni í Jóhannesevangeliinum kann sostatt tykjast ivasamt
Tað er heystarmorgun í Havn. Uttan fyri gluggan í skurðstovuni glíður eitt flott, trímastrað far mjúkliga inn um molan. Tað er norska skúlaskipið, Statsraad Lehmkuhl, ið leggur at á leiðini til Lerwick [...] arúminum áðrenn stovugongd á G4. – Føroyingar hava eitt nógv betri heilsuverk, enn teir geva sær far um, heldur Jákup, tá ið starvsfelagarnir hava sett seg niður og kastað dagin av sær. – Á Ullevål gingu
stadig Fremgang. Det er herligt at kunne være mellem de første, ypperste, men det indeholde en Fare, Faren for at blive hovmodig, at ville sætte sig paa den høje Hest og se ned paa dem, som mindre formaae
havde hun fået at vide dagen efter, at vi var kommet til Seoul. Jeg skulle også møde omma (...) Mor, far, Terji og Ása tog tilbage til hotellet (...) vi tog så ud for at spise lunch med den anden piges biologiske [...] biologiske forældre for at sige farvel. Det var en meget underlig følelse at vinke farvel til mor, far Terji og Ása. Jeg fik en klump i halsen. Vi stod der og vinkede, til vi ikke så dem mere. Så gik vi
undir bjørgunum sunnan fyri Lopranseiði, fór hin 3. september í 1742, niðurlendski eysturindiafarin “Westerbeck” á land og fórst. Manningin taldi 91, harav 10 sjólótust og 1 datt oman. Av teimum 80 [...] Tumult af dem. Vel er mig ved vores Skiibes Ankomst fra Cammeret bielagd Ordre, at lade Mandskabet fare, endskiønt intet ved deres Afsendelse blev afgiort om deres forplegning med videre, samt og communiceret
skyggja, klædnaúrvalið er eksotiskt sum í Býsanz ella í Karthago á Hamilkars døgum, og gevur tú tær far um tónleikin, hoyrir tú tann virtuosa gittaran hjá Jimi Hendrix, dómadagsrøddina hjá Jim Morrison ella [...] eyðmýktu og happaðu, til hugsjónarfólk og droymarar, til flóttafólk og einsamallar gleðigentur: Far between sundown´s finish an´midnight´s broken toll We ducked inside the doorway, thunder crashing
systematik og vedholdenhed. Den holder magten ansvarlig. Og den kan slå hårdt. Derfor er den også farlig. Ikke kun for dem, historierne handler om. Men også for dem, der har skrevet historierne. Også på
06.00-23.00 (700 arbejdsdage, 10 m3 sten pr. lastbil, 500.000 m3 i alt, skal køre tomme tilbage). Faren for trafikuheld er overhængende i denne periode grundet hasarderede overhalinger og glatte veje forårsaget