hann hevur úr einari lítlari sókn, har hann sum ungur var prestur. Ein sunnudag eftir gudstænastuna kom bygdaráðsformaðurin at tosa við hann. »Prestur, tygum vita ivaleyst um einkjuna í Vesturgøtu, at hon [...] løgreglan hevur nú sent mær eitt bræv, sum lá í einum lumma í hansara skitnu og kloddutu klæðum. Sum prestur vilja tygum kanska geva mammu hansara brævið, samstundis sum tygum boða henni frá, at hann er deyður«

til eina rætta og sanna hvítusunnugleði! Gleðiliga hvítusunnu í Jesu navni! Hans Eiler Hammer, prestur

gevur okkum lut í: Eg eri við tykkum allar dagar, alt til veraldar enda. Amen! Hans Eiler Hammer, prestur

og fáa hitt æviga lívið við okkum tá ið vit fara frá hesum foldarlívi. Amen! Hans Eiler Hammer, prestur

ganga undir, men orð míni skulu als ikki forganga. Orð Harrans varir um allar ævir«. Emil Olsen, prestur

er at vit trúgva á Jesus, eisini um bønarsvarið ikki altíð var eftir okkara vilja. Emil Olsen, prestur

grund til at bíða, men heldur at koma beinanvegin, tá ið húsbóndin kallar til arbeiðis. Emil Olsen, prestur

einari húsvitjan setti prestur einari gamlari konu, sum lá á sjúkralegu spurningin, hvussu hon fekk tíðina at ganga, og um dagarnir ikki fullu henni langir. Hon svaraði: »Nei, tygum prestur, eg havi jú mítt

Men so er tað nøkur, sum takka - takka, uttan nakar skuldi mett, at har er nakað at takka fyri. Prestur plagdi at leggja leiðina framvið hjá gomlu Onnu, á veg í kirkjuna sunnumorgnar. Umframt Onnu, búðu [...] Har sótu synirnir, báðir avlamnir. Sjálv lá hon í eini song í stovuni. Tað var gott, tygum komu, prestur, plagdi hon at siga tá ið hann steig innum. Síðani legði hon altíð hendurnar saman, takkaði Guði

bygt uppí norðanfyri. Tilbygningurin, nevndur Prestastovan, hoyrdi ikki til festið, men er ogn. Prestur gisti her, tá hann var í Saksnun. Kelda: Søvn Landsins