i. Javnleikurin ger, at FCK framvegis er einsamalt á odda í donsku kappingini, Silkeborg er nummar 2. Todi Jónsson stríðist við skaða í lærinum, og hann var ikki við hjá FCK. Tað gongst serstakliga illa

fólki at átaka sær arbeiði. Harðari reglur viðvíkjandi karantenu, t.v.s. longri karantenutíð kanska 2. og 3. ferð tú noktar at átaka tær eitt ávíst arbeiði, heldur Ingeborg lítið um. Tað skal annað enn

av konto hjá tær,« sigur hann. Og tá so lærararnir sleppa frá sum 60 ára gamlir, noyðast teir av við 2.000 krónur av teirri pensión, teir annars hava goldið til. Og viðgingið verður, at longu í 1955 varð

Byrsumúla Finn Ludvig úr Byrsumúla, sum vann seinastu veðrakappingina, sum var í 1993, gjørdist nummar 2 við 74 dúgvum. Nr. 3 gjørdist Adrian Fløtt úr Sunda Byrsufelag við 72 dúgvum. Tilsamans 16 mans vóru

tíðina hava teir donsku embætismenninir havt úr at gera við at senda hvørjum øðrum eina »NØS«. Men 2+2=4 og NØS+NØS=longri nøs, men til endan verður nøsin so long, at lygubogaskjúttararnir seta seg sjálvar

at SUF nýtti 3 reyðar bíbliur, og vísti fólk sjálvsagt sína andstygd móti hesum. »Bíbliurnar« vóru: 2 bind av Socialdemokratiets Aarhundrede og Verdens Undergang. Vit hildu annars eisini nógv bløð, bæði

ungdómsredaksjónin í tí statliga sjónvarpsfelagnum NRK ikki dámdi Barbaru, var ummæli í tí lysingarrikna TV2 sera gott. Nógva umrøðu Filmurin um Barbaru hevur fingið rættuliga nógva umrøðu í norskum fjølmiðlum

skriva eina skaldsøgu um Beintu í søgnini fekk aftan á tað sum her fór fram eina skúgvan framá«. Og 2. oktober 1937 tekur hann samanum, hvussu Estrid hevur ávirkað hann og bókina: »Nei, mínum mozartska [...] ta søguligu Beintu«. Eftir eina lítið hugaliga skurðviðgerð skrivar Jørgen-Frantz Jacobsen tann 20/2 1935 til William Heinesen: »Men annars vil eg ikki doyggja, bæði fyri móður mínar sakir, og tí at eg [...] fekk eina framúr móttøku frá bæði ummælarum og lesarum. Útgávumánaðin bleiv hon prentað í 4 ferðir 2.000 eintøkum, restina av árinum í 3 ferðir 4.000 eintøkum, og bara á donskum er hon komin í væl omanfyri

skriva eina skaldsøgu um Beintu í søgnini fekk aftan á tað sum her fór fram eina skúgvan framá«. Og 2. oktober 1937 tekur hann samanum, hvussu Estrid hevur ávirkað hann og bókina: »Nei, mínum mozartska [...] ta søguligu Beintu«. Eftir eina lítið hugaliga skurðviðgerð skrivar Jørgen-Frantz Jacobsen tann 20/2 1935 til William Heinesen: »Men annars vil eg ikki doyggja, bæði fyri móður mínar sakir, og tí at eg [...] fekk eina framúr móttøku frá bæði ummælarum og lesarum. Útgávumánaðin bleiv hon prentað í 4 ferðir 2.000 eintøkum, restina av árinum í 3 ferðir 4.000 eintøkum, og bara á donskum er hon komin í væl omanfyri

skriva eina skaldsøgu um Beintu í søgnini fekk aftan á tað sum her fór fram eina skúgvan framá«. Og 2. oktober 1937 tekur hann samanum, hvussu Estrid hevur ávirkað hann og bókina: »Nei, mínum mozartska