er ein øgilig rúgva av føroyingum sum arbeiða bæði á sjógvi og landi í Noregi. - Tú hoyrir skipini rópa á havnirnar haryviri. Tá er tað rættiliga ofta, at ein føroyingur er á brúnni. Og tú kanst vera vísur

mammusystir, sum tey søgdu um eftir hesa ræðuligu løtu, at hon skuldi svíma, hvørj ferð hon hoyrdi tey rópa grindaboð. Tað var hon, sum varð tikin upp úr songini, og borin oman í bátin, tá tey fóru av Skarði

fronskum skipi, ið lá uttanfyri. Tá ið skipsmenninir sóu, at teir róðu til lands við teimum, fóru teir at rópa: femme mien, femme mien! Soleiðis skuldi bygdin broyta navn. Brim kom og skipið sigldi burtur. Feðgarnir

fyri dreingjunum, læsti seg inni í sær sjálvari, eisini tí hon var bangin fyri, at børnini fóru at rópa eftir henni. - Ikki fyrr enn eg var nøkur ár eldri, skilti eg, hvat var hent, og eg skammaði meg nakað

alla tíðina frá blitsum, og serliga var Gunnar Hjelm fegin, tá ið hann hoyrdi føroyingar heppa og rópa navn sítt. - Tað var bara so ótruligt, tá ið teppið fór frá, og tónleikurin dundi. Hann kendi bara

gjørligt at samstarva og samskifta virðiligt. Eftir mínum tykki eiga almennir stjórar ikki altíð at rópa hart, heldur at virka fyri at sleppa undan øllum tí neiliga. Mary í Garði arbeiddi fyrst í fleiri

royndu at halda Jóannes fyri gjøldur, tá ið hann talaði um at fáa vegir gjørdar og havnir bygdar, og nú rópa teir um allar Føroyar eftir vegum og havnum. Jú, nógv er broytt,« sigur Palli. Mintist fyrstu fiskiskipini

og taka ábyrgd av okkara egna búskapi og luti í heiminum. Vit kunnu ikki sita sum áskoðarar og bara rópa eftir leikarunum á vøllinum, men mugu sjálvi fara á vøllin at leika og standa okkara royndir.? ?Vísti

frásøgn mást tú tora at sleppa øllum tí, lata spenningin taka yvir á tær sjálvari. Tað er loyvt at rópa. ? Eg var í nógv ár róðurskvinna, og hetta var upp á ein máta tað sama. Tá ið róðurskvinnan sleppur

rópti so eftir honum, men fekk einki svar. Tá kom tað fyri hann, at sagt varð í dreyminum: »Tú kanst rópa sum tú vilt, men svar fært tú einki«. So var tíverri. Hóast leitað bleiv dúgliga sóu teir einki til