pínu og ræðuleikar, fyri at dyrka harðskapin, men tí vit kunnu síggja kærleikan aftanfyri tað, sum hendi á Golgata. Hví mátti Jesus ígjøgnum so nógva pínu? Tí so nógv hevur tað kostað Gudi at frelsa okkum [...] fyri at vit kundu sleppa undan. Jesus doyði fyri at taka ta revsing, sum vit høvdu uppiborið. Tað hendi fyri meg og teg. Í krossins pínu liggur Guds hjarta. Jóannis Fonsdal, prestur

steinurin, sum stongdi fyri grøvini, skuldi burtur. Ei undur í at jørðin skalv tá ið hetta undrið hendi. Og so hoyrdist: Jesus livir! Har hin stóri, tungi steinurin áður hevði ligið, spratt vónarinnar

sum gevur honum bæði mátt og mót og gleði. Hetta er páskaboðskapurin, orðið um tað øðiliga, sum hendi, tá ið Jesus sprongdi deyðans portur út. Men hesin boðskapur peikar eisini frameftir. Tað er vón fyri

meg, afturímóti hesum, at Guð elskar meg, Skapari himins og jarðar, hann, sum hevur allar lutir í hendi og ongantíð broytist, men altíð er hin sami? Kann mannakærleiki soleiðis nema huga og sinn okkara

Men vraka vit hann, eiga vit onga framtíð. Vit eru sum kristin eyðmerkt at hoyra honum til. Hetta hendi í dópinum. Trúgvin ber okkum boð um hetta. Hví so leita eftir Gudi alla aðrastaðni enn hann er at

Tað sum hendi hina fyrstu Hvítusunnuna, fyri nú næstan 2000 árum síðani, vakti undran hjá mongum og hevur ivaleyst eisini vakt spurningar, tí her var nakað heilt, heilt serligt á ferðini. Men størri undur

Mitt, seinnapartin í gjár, tá ið nógv fólk var í býnum, hendi eitt óhapp í miðbýnum í Havn. Tað endaði væl, men tað var nokk so heppið, tí tað kundi akkurát tað sama enda galið. Løgreglan sigur, at ein

báðar segði Tórbjørn millum annað -?Í einum stuttum tíðarhvarvið kom eg at hava ávirkan á, hvat ið hendi á føroyska mentanarpallinum. Politikkurin var heilt greiður, føroyingar skuldu kunna brúka sítt egna

minnir okkum á víkingafortíð okkara, brøgd á villini havi og ránsferðrir á meginlandinum. Men hvat hendi? Í útvarpinum bórust tey tíðindi at einir 20 atlantsrisar sum altíð høvdu hildi við danska landsliðnum

stútara, sum brast í tvørstongina hjá HB. Á stólpan og út ­ eingin fylgdi upp Í seinna hálvleiki hendi meira, hóast sjálvt spælið ongantíð kom á tað støðið, sum tey bæði liðini eru før fyri at spæla. Nervin