sættis við deyðan og óttaðist hann ikki. Hann var takksamur fyri lívið við øllum tí, ið honum varð unt. Men tað nívdi hann at fara frá sínum allar kærastu – konu, børnum og abbabørnunum. Góða Ingilín. Tú
millum 40 og 49 ára aldur. Eitt er, at Toni við hesum hevur rokkið einum marknasteini, sum fáum er unt. Annað er, at skuldi Toni lurta eftir tí, sum læknarnir hava sagt honum seinastu 30 árini, so skuldi
ganga aftur. Tað sær út til, at nakrir persónar hava tað til fragd, men tað er teimum sjálvandi væl unt. Harnæst kann ein næstan bert við at síggja navni á viðkomandi gita sær til, hvat stendur skriva
60 ár í einum hjúnarbandi er ikki nakað stutt tíðarskeið, og tað er eisini teimum fægstu unt at liva so leingi saman, antin tað so er sjálvgjørt ella avgjørt av einari hægri makt. Rákið hevur í longri
Vit hava ómetaliga nógv at vera errin av. Okkum, sum er unt at liva og virka í Føroyum. Vit hava dygdir og lýtir eins og øll onnur. Vit eru ikki betri enn onnur fólk, onnur lond ella aðrar tjóðir. Og vit
sigur Sóley. Fyri tey, ið hava roynt joga, er tað kanska fleiri, ið undrast á, at teimum enn ikki er unt eina slíka uppliving. Tí fyri mong, ið royna joga, tykist tað í fyrstani heldur at vera eitt baks við
Havnarfólk ella onnur fara nokk at krevja ein tunnil undir bygd øki fyri tað, um tað ikki verður unt okkum her í Leirvík. Tað er bert ein spurningur um tíð, og hvør fær tann fyrsta tunnilin. Hetta er
lesa eitt ørindi úr einari yrking uttan heiti hjá Klee frá 1914: Die Schöpfung/ lebt als Genesis/ unter der sichtbaren Oberfläche/ des Werkes (Paul Klee, Gedichte, s. 82). Ein málningur sum Maanens duuer
øll onnur lærdu skjótt, at sermerkið hjá tí nývalda pávanum var eitt støðufesri, sum er fáum øðrum unt. Hann fjaldi seg ikki fyri fjølmilunum og legði seg út í nógvar verðsligar spurningar, men aftan fyri
sjálvur hevur hug til. Sjálvt fullveldisfólk gera brúk av hesum góðu møguleikum, og tað er teimum væl unt, hóast tey ikki vilja vita av felagsskapinum, sum øll njóta gott av. Ríkisfelagsskapurin strekkir seg
