Magnus Rasmussen, Jógvan á Lakjuni, Kári P. Højgaard og Bill Justinussen, og teir mæla til at halda fast um tað, sum er galdandi higartil, altso at bryggjaríini bara skulu sleppa at selja øl upp til 5,8

Magnus Rasmussen, Jógvan á Lakjuni, Kári P. Højgaard og Bill Justinussen, og teir mæla til at halda fast um tað, sum er galdandi higartil, altso at bryggjaríini bara skulu sleppa at selja øl upp til 5,8

gerast fyrst. Samgongan hevur tikið støðu til, at Dalstunnilin skal verða tann fyrsti, og tað halda vit fast um, leggur hann afturat. Hann heldur, at tann skjótasta og smidligasta loysnin er at halda seg til

rúkandi ferð, og fyriskiparar rokna við, at útselt verður áðrenn jól. Atgongumerki fáast í Power í SMS, Fast-handlunum kring landið, Kunningarstovuni í Steinatúni og á ebillett.fo. 

eiga at bíða til lækni aftur er til arbeiðis á Tvøroyri. Hann heitir eisini á fólk, sum taka heilivág fast, um at tryggja sær, at tey hava nokk av heilivági til kommulækni aftur verður til arbeiðis á Tvøroyri

veit at føroyingar verða ongantíð samdir um alt sum hevur við rúsdrekka at gera, men lat okkum halda fast við tað, sum vit hóast alt kunnu vera samd um. Vit eiga at vera samd um: · at rúsdrekka og ferðsla

at talan er um ein musikkskúla. - Nevndin tilskilar sær rætt til at taka støðu til, um haldast skal fast við verandi navn og búmerki, ella um annað navn skal koma í staðin. - Somuleiðis tilskilar nevndin

kvinna, sum var komin heim við soni hansara hesa náttina. Hóast ákærin tráspurdi mannin, so helt hann fast við, at hann ongantíð hevði skumpað kvinnuna, og at hon ei heldur var dottin oman gjøgnum trappurnar [...] var upprunaliga ákærdur fyri grovan harðskap, men hesi ákæruni valdi ákærin at sleppa. Hon helt tó fast við ákæruna um harðskap. Verjin skilti hvørki, at ákæra yvirhøvur var reist í málinum, ella at ákærin

Neystabø fyri Harra formaður, tí tað ber ikki til at kalla nakran Frú formaður. Og sostatt heldur hann fast við tað, sum stendur í tingskipanini og kallar tann, sum leiðir tingfundin, Harra formaður, eisini

og tað gerst trongt í barndómsheiminum. Og onnur aftur kundu hugsað sær at búð har meir ella minnið fast. Men onki av hesum ber til, um vit ikki – land og kommuna saman – gera av, at vit vilja at har skal