Gjármorgunin doyði Petur Slyne brádliga eftir stutta sjúkralegu á Ríkissjúkarhúsinum í Keypmannahavn. Petur var einans 47 ára gamal. Petur Slyne var sonur Margaret Slyne, og hann vaks upp í Brekkugøtu
lív í gíslatøkuni. Norska uttanríkisráðið sigur seg ikki hava hoyrt nakað um, at nakar norðmaður er deyður. Statoil sigur, at 12 starvsmenn hjá felagnum eru millum gíslarnar. Av teimum eru níggju norðmenn
smittar av uppá teirra val av tónleiki. Tað nyttar lítið at hava fingurin á pulsinum, um viðkomandi er deyður... mann kann ikki blíva við at liva uppá Elvis, tíðirnar broytast... ikki sannheit? Tað minnir øgiliga
við at fara oman á kajuna á veg til Havnar, tá er tað, at Marius ringir, at hann helt at pápi var deyður. Tá kom Signar og váttaði, at so var. Í komandi parti verður hildið fram við frásøgnini hjá feðgunum
hjálpt henni við roknskapinum, eftir at maður hennara Christian, sum var systkinabarn pápa mín, var deyður í góðum árum í 1916. Margretha og eg avtalaðu, hvør ið skuldi bjóðast. Karin Evensen, kona Jens,
við smøri á. Mamma vildi ongantíð brúka margarin. Orsøkin var tann, at sum barn mintist hon, at ein deyður og rotin stórhvalur rak á land í Porkeri. Lukturin var ramur, og fólk tosaðu um, at tað var úr
fingið motorin í gongd. Seinni varð báturin funnin undir Grímsfjalli í Hvalba, og maðurin var funnin deyður longri uppi í haganum. Maðurin er eftir tí at døma komin livandi í land. Í Funningi ella Funningsbotni [...] alla náttina, til hann var funnin av leitingarfólki. Hin maðurin varð nakrar dagar seinni funnin deyður vestari á fjallinum. Her er hann uttan iva vilstur, og hetta gjørdist hansara lagna. Í komandi parti
brotnaður tvørtur av frammanfyri veingirnar. Meðan eg stóð fremst á vrakinum, flotnaði ein maður upp, deyður. Í komandi parti greiðir Ejler framhaldandi frá søguni um hesa flogvanlukku. Kristian greiðir frá
stuttligt var tað eisini. Hetta kundi vera gull vert fyri eftirtíðina. Eitt hálvt ár aftaná var hann deyður. Seinastu ferð eg tosaði við hann, segði hann mær eina lítla søgu um hvalbingar. Hetta var aftaná
væl at fáa peningin inn. Tó vísti tað seg í nógvum førum, at tann sum stóð fyri rokningini, var deyður fleiri ár framman undan, og at jørðin var farin til teirra arvingarnar. Men tað var tó altíð onkur
