míni heimbygd Òyndarfjørður. Eg sleppi ikki at bera guds orð fram, soleiðis sum tað bylgist í mínum hjarta, soleiðis sum Gud talar til mín. Eg verið noyddur at lesa onkran turrgeldan lestur, sum ein útbúgvin
fram. »Eg veit, at leiðarin fer at brúka tað ímóti mær aftur« og »bara við at snakka við teg, fer hjarta upp at duka« vóru nøkur av svarunum, sum vit fingu. Lærararnir, sum vit tosaðu við, høvdu tó einki
finska Nokia fartlelefonin hjá mær. Nú havi eg fartelefon sum áður játtað. Eg hati hana av einum góðum hjarta, hon er altíð á „lydløs“, men ikki so galin, tá skjót boð skulu gevast. Eg havi ikki broytt hugburð
Tey bæði eiga fýra børn, Ann Mari, Connie, Jan og Petur. Abbabørnini eru 10 í tali. Góði Hermundur. Hjartaliga tillukku við teimum 70 árunum! Óli í Tjørnustovu
so nógv fyri okkum øll. Nú eru vit blivin til ein hampuligan flokk, eini 25-30 í tali, men mammusa hjarta hevur altíð pláss fyri einum afturat, og eins og vit føla okkum elskaði av tær, so elska vit teg
Einstaklingar bera sjónleikin Leiklistin er tó uttan iva tann listagreinin, sum liggur Marjuni mest á hjarta. Og har hevur hon verið serliga glað fyri samstarvið við Edvard Fuglø. - Hann dugir so nógvar teknikkir
mitt í einum gerandismorgni. Tær høvdu mappu í hond, og eitt skriv, sum leingi hevði ligið teimum á hjarta. Ymiskar eru hesar konurnar, bæði so og so, ein mislittur hópur, sum einans hevur eitt í felag; at
mitt í einum gerandismorgni. Tær høvdu mappu í hond, og eitt skriv, sum leingi hevði ligið teimum á hjarta. Ymiskar eru hesar konurnar, bæði so og so, ein mislittur hópur, sum einans hevur eitt í felag; at
Hon hevur nógv upp á hjarta, nógvar keldur og royndir at oysa av. Tað ivast tú onga løtu í, tá ið tú hittir Tóru Tóroddsdóttir, og nú, tá ið tú kagar í bókina Rura, sum hon hevur skrivað. Okkara børn,
veikleiki. - Umframt at vera ein sterk persónligheit var hon eisini eitt elskuligt menniskja. Blíð, hjartalig og tolin. Hon hevði tann sjáldsama eginleikan veruliga at lurta eftir tí, tú segði. Smílið, ið hon
