tí sum er, er bara fokus sett á Hoyvíkina, meðan vit gjarna vilja hava, at bæði vesturbýurin og Argir eisini koma við, vísir Jógvan Arge á. - Vit hava eisini nógv annað upp á hjarta. Málini eru nógv í

súkklur, sigur Napoleon Smith og leggur afturat. - So fara vit klokkan 19. Ætlanin er at súkkla út á Argir, og niðan móti Hoyvíkini, áðrenn vit aftur enda í miðbýnum. Vit gleðast um øll, ið koma, og sjálvt

kundi flytast seinni, um tað gjørdist neyðugt. - Eg skilji væl støðuna hjá teimum og at teir eru argir. Her er ikki talan um nakran illvilja ella mótstøðu frá okkara síðu. - Vit ynskja bert at hugsa longri

Argir: Tað er fyrrapartur á degi, og seks ára gamla Lea situr við køksborðið við eini litbók og litar ein stóran fisk. Frammanfyri henni liggja fleiri litblýantar, sum hon skiftir at lita henda vakra fiskin

leggur staðiliga dent á, at kirkjuráðið vil ikki birta upp undir nakra illstøðu, og er vandi fyri, at Argir fer í tvíningar, verður ikki farið undir nýggja kirkju við Sandá". Nú 14 ár seinni stendur hettar