ólavsøku vera, tá tingfólk, landsstýrisfólk, prestar og embætisfólk fara í skrúðgongu til guds tænastu í Havnar kirkju og løtan eftir gudstænastuna, tá tey ganga niðan aftur í Løgtingi, har [...] landsstýrisfólk og embætisfólk ganga í skrúðgongu úr tinginum í dómkirkjuna, Havnar kirkju, har gudstænasta verður hildin. Og eftir gudstænastuna verður gingið aftur í Løgtingið. Sambært stýrisskipanar
men hon hevur ringt til mín. Eg føli meg eitt sindur misbrúktan av hesum. Men hetta er liðugt og Gud havi lov fyri tí. Eg havi annað at gera enn at sita og telva við slíkum, tað tími eg slett ikki. Tað
sæð sum ómentað av sambandsfólki og dønum, og kundi ikki brúkast í skúla og kirkju. Hildið var, at Gud, sum kundi telja hvørt hár á tínum høvdi, ikki dugdi føroyskt. Hetta er ímyndin av føroyskari undi
hvad naboer og andre mener om sådant et svineri. Et gammelt ordsprog siger: ”Mod dumhed kæmper selv Guderne forgæves” Det ser sandelig ud til at være tilfældet i denne situation. Bent Erdland
onki at fara eftir. Men nú, tá ið føroyskt forlag veitir hesa tænastu, bara sum netorðabók, so eru, Gud hjálpi tú mær, kreftir frammi, sum vilja steðga hesum og sum enntá tosa niðrandi um Sprotan. Forlagið
noktaði hann staðiliga, at hann hevði verið á tí famøsa fundinum, har hesi skjøl vóru viðgjørd. Og Gud hjálpi mær um Løgmaður nakrar dagar aftaná, varð noyddur at viðurkenna, ikki bert at hann hevði verið
býráðnum við honum. – Og ikki minst takki eg teimum, sum hava stuðlað mær øll hesi árini, og eg ynski Guds signing yvir Føroya land, segði Poul Michelsen, vóru hansara allar seinastu orð, sum virkin politikari
ein útrættur armur til okkum, sum eru so illa stødd og ikki høvdu havt nakað at bygt á, hevði ikki Gud havt opinberað okkum tað við orði sínum. Jú, okkum tørvar eitt fundament at byggja á. Okkum tørvar
teg illan? Snævurskygni og fanatisk fólk, sum halda, at tey kenna allan sannleikan. Trýrt tú uppá gud? Trúgvi, at tað er meiri millum himmal og jørð, enn vit vita. Hvar hevði tú vilja verið beint nú? Í
smaðurin var solleiðis settur undir umsiting«. Víðari sigur hon: »Tá hugsaði eg við mær sjávlum: »Gud viti, hvussu leingi ein landsstýrismaður kann føra ein politikk, sum hinir í samgonguni vilja hava
