Hugsaðu tit ongantíð um at liva við ongum børnum? - Tað er náttúrligt, at hjún ynskja sær børn. Tá vinarskarin byrjaði at fáa børn, og tú sá, hvussu stór gleðin hjá teimum var, kom trongdin av sær sjálvum
vit ikki lóggeva soleiðis, at vit taka frá tí fríu vinnuni á sjónum, fyri at geva tí alment riknu vinn-uni á landi. Vit skulu hin-vegin virka fyri, at tey almennu virkini vera einskild og rikin á privatum
Heini var einsamallur í bilinum, rakti vanlukkan onnur enn hann. Hann átti mammu, pápa, systkin og vinfólk, sum øll vóru góð við hann. – Eg kendi, at eg hevði gjørt nakað skeivt, sum øll familjan sveið
fingið nakrar nýggjar vinir, meðan hann hevur verið í London. M.a. hevur hann fingið ein góðan norskan vin, sum eitur Sigurd, sum eisini var tann fyrsti vinurin Philip fekk, tá hann kom til London at búgva
Soleiðis ljóðar ein áminning frá apostlinum Paulusi til unga vin sín Timoteus. Á hesum sinni fara vit at nýta áminningina rættiliga frítt og leysa frá sínum søguliga samanhangi. Minst til Jesus Kristus
»Hvat skal eg gera við tveimum tómum hondum?« Hin gamli hugdi álvarsamur men vinarliga upp á sín unga vin, og segði so: »Hendurnar ? tær kanst tú folda í bøn til Guðs«. Hóast allar gøtu her sýnast ógongdar
biðja til hansara og leggja alt okkara í hansara hendur. Lat okkum tosa við hann sum við ein góðan vin um øll viðurskifti. Og lat okkum ikki gevast. Í orðinum og í bønini er Jesus nærverandi við síni náði
átti, einborna Son sín, okkum til bjargingar og frelsu, so at vit í honum kunnu eiga ein frelsara og vin, sum kennir innastu veru okkara og kenslur og vil kennast við okkum uttan mun til, hvussu vit eru,
hann kann nýta tey, tó at tey ikki eru kristin. Gud er størri enn vit kunnu fata. Síggja ein góðan vin í næsta tínum. Tá ið hann hjálpir og dugnar tær, skalt tú síggja Guds hjálpandi hond í næsta tínum
ferð eftir ferð, stríðist fyri at koma inn ígjøgnum hinar trongu dyrnar. Og Paulus sigur til sín unga vin Timoteus. Stríð trúarinnar góða stríð, gríp hitt æviga lívið o.s.v. Byggir tú lív títt á hendan grundvøll