við nýtt og frískt blóð. Við fólk, sum síggja frameftir heldur enn bara at tosa um fortíðarinnar syndir og langa út í allar ættir. Við fólk, sum megna at samskifta við nærum allar síður av fólkatinginum

liva eitt fullkomið lív, tí sendi Gud Jesu Kristus at doyggja á einum krossi, sum loysigjald fyri syndir okkara, bert vit vilja trúgva á Hann. Men tað frítekur okkum ikki frá ábyrgd okkara um at liva eftir

liva eitt fullkomið lív, tí sendi Gud Jesu Kristus at doyggja á einum krossi, sum loysigjald fyri syndir okkara, bert vit vilja trúgva á Hann. Men tað frítekur okkum ikki frá ábyrgd okkara um at liva eftir

verið og eru framvegis grundir til at rudda upp í føroyskum politikki. Hugurin at draga fram gamlar syndir er tó ikki hin besti, og tað er væl skiljandi. Tí tey allarflestu av teimum, sum ráða fyri borgum

fær ikki einans ræði og stýringina av ökjunum uttanum, men hon arvar so sanniliga eisini allar teir syndir hesar kommunur hava gjört. Eitt av grefligu dömunum man vera ætlanirnar hjá landsstýrinum um at flyta

fær ikki einans ræði og stýringina av ökjunum uttanum, men hon arvar so sanniliga eisini allar teir syndir hesar kommunur hava gjört. Eitt av grefligu dömunum man vera ætlanirnar hjá landsstýrinum um at flyta