Tann 13. januar andaðist Johan Djurhuus, fyrrverandi skrivstovustjóri á Landsskrivstovuni. Johan Djurhuus hoyrdi til tað ættarliðið av vælútbúnum føroyingum, ið kom heim aftur eftir annan heimsbardaga

Soleiðis byrjar Nyholm Debess ein sang, har hann minnist aftur á barnaárini. Tá ið deyðin vitjar, støðgar ein á, og lívið saman við honum ið farin er, avmyndast sum ein filmur. Serliga barnaárini og u

Mín góða mamma, takk fyri tað tú okkum lærdi, at elska Gud, hann ei sín son spardi. Tú farin er, so sára verður saknað. Aftur tú er pápa hjá. Sovið søtt, til tit aftur vakna. Ein fyrimynd tit vóru. Og

Eg minnist hesar løtur sum nakrar av teimum bestu í mínum lívi. Alis var altíð so fitt og blíð, so ótrúliga góð. Hugnaløtur renna fram fyri meg, sum at fáa smurt breyð út í havan har vit spældu, og ik

Bert ein lítil heilsan til mína elskaðu mammu, sum nú, hon hevði fylt 84 ár, er farin foldum frá. Tað er lætt at skriva nakað gott um mammu, tí hon var tann besta mamman ein kundi hugsað sær, var altí

Tað er ringt at skilja, at tú einans skuldi blíva 9 ár. Vit standa spyrjandi eftir og hugsa; hví skuldi tú so knappliga fara frá okkum. Hendan spurningin fáa vit ikki svar uppá her á foldum, men bília

Nú heystsólin bliknar kom sorgin í garð lívskøvandi kalda hondin teg nam í ævisvøvnin svann hin seinasti neisti Meg minnist teg, lívsglaðan unglinga ágrýtin, trúfastur og treystur avhildin, knappur og

Hann arbeiddi sum timburmaður á timburverkstaðnum, har eg fór undir mína útbúgving sum bygningssnikkari. Eg fann skjótt útav, at hesin maðurin dugdi sera væl at arbeiða. Hann var altíð fyrstur til arb

Nú sólin alt síðan stytsta dag so líðandi hevur togað seg hægri og hægri upp á himmalhválvið, og vit frøast um sigrandi ljósið og tilstundandi várið, so við eitt, so verða vit mint á orðini í sálminum

Viðhvørt havi eg hug at hugsa, nú slapp hann endiliga heim til Harran, tá ið eg hoyri deyðsboðini av einum, sum hevur ligið óhjálpin leingi, og sum kanska slett ikki reiðuliga hevur verið í hesum heim