gjørdist vanligasti samskiftisháttuirn. Og verðin minkaði enn einaferð. Pling Søtur tónleikur er tað í oyrunum á so mongum, tá eitt lítið ?pling? úr telduni er tekin um, at eini boð eru komin. Vælsignað kann vera

hon vildi hava alt í ein leyp. Bláa leypin, segði hon. Og longu í fyrstu royndini segði tað bara "pling". Hjólið mól rímiliga leingi, og tá tú móti endanum sást bláa leypin seinastu ferð snúgva sær framvið

á vøllin. Somu dystir komu at standa á veddingarseðlunum, og syrgt var fyri, at tað ljóðaði eitt “pling”, tá ein støða frá einum øðrum dysti kom ovast á sjónvarpsskíggjan. Víst í Føroyum Í Føroyum vóru

teirra í iva um, at Fámará bar av øllum. - Tað var so løgið, ja, heilt absurd, at tað segði bara pling beinanvegin, tá vit komu higar. Her var nógv at taka fatt í, men tað løgdu vit líka í. Her kundu vit