loysnir. Einki skjalatilfar fyriliggur, um hví so er. Tí eigur Løgtingið at umhugsa at raðfesta øðrvísi, minka um vágan og gera eina høvuðsfarleið okkum øllum føroyingum til góðar! Keldur: 1: “Eysturoyarleiðin [...] (1). • at loysnin tryggjar “...framkomuleika, ferðslutrygd og umhvørvi” (1). • at høvuðsfarleiðin uppfyllur kravið um, “ .. at leggja landsveg út um bygt øki, hava so fá vegamót sum til ber og at økja [...] Vinnumálaráðnum ikki kann gerast tey komandi 30 árini. • at valda loysnin í síðsta enda, um hugt verður at yvirskipaðu samferðsluætlanini hjá Landsverk og Vinnumálaráðnum, fer at kosta 700-1
rættiliga brattar og so ganga tær efturvert í skipinum. - Hetta ger, at um fólk – serliga eldri og illa gongd – eru stødd í trappunum, tá skipið fær hendan stoytin, skal so lítið til at tey fara fram eftir [...] byggja eina ferulegu fyri sjey milliónir og so ikki nýta hana. Menn frá Articon, sum hevr bygt ferjuleguna, komu tí út til Nólsoyar í morgun fyri at bøta um trygdina. - Ætlanin er í fyrsta umfari at taka
sum, at flokkurin sjálvur kom fram um verulig úrslit og fram um tað, sum var besta fyri landið. Tað var ikki ein nóg sterkur vilji í Tjóðveldi til at geva eitt sindur, so tað bar til at føra veruligan [...] eisini var ein partur, gjørdist so stór, at Sjúrður Skaale fór úr Tjóðveldi. Hann hevði eina hugsan um stjórnarskipanina, sum flokkurin ikki vildi taka undir við. Og so tók Sjúrður avleiðingarnar av hesum [...] vit gjørdu, so er tað ein erlig søk. Men í miðlunum og millum mannað bleiv tað kanska gjørt til eitt meira persónligt stríð millum okkum, og tað eri eg harmur um. Tað vóru onkrir pástandir um lygnir førdir
svangur, so fór man inn. Var eingin inni, so varð farið í næsta hús. Eg minnist tað bleiv kallað í Skorti. Har plagdi eg at biðja um eina breyðflís, so fór eg undir kranan, gjørdi hana váta, so sukur upp [...] stova og gongd, so køkur og spísikamar, einar smalar og brattar kjallaratrappur upp til miðhæddina. Har húsaðist svigermor. Og so aftur trappur upp á loft. Har vóru trý kømur og wc. So hon hevur gingið [...] vóru ikki heima, vóru farin til Danmarkar í konfirmatión. So mín kjera fastir, nú má eg steðga. Tað er so nógv, so nógv, sum eg kundi fortalt, um at tað dýrabærasta, tú átti, var tíni børn, og tú visti,
