arbeiða. Mær dámar eisini sera væl Ingigerð, sum er stjóri hjá mær. Hon er stak fitt, og hevur latið meg fingið fríð, tá eg gjarna vildi uppliva okkurt. Kuna fekk m.a. fríð, tá hon og Hanna-Ilona fór til

lógu og sólaðu sær her um leiðir. Sum vera mann, skundaðu tær sær at lata seg betur í, tá ið tær sóu meg koma gangandi. Eg spurdi undrandi, hví tær lótu seg í. Í Havn, segði eg, har lata tær seg úr tá ið

til málið kann ongan áhuga hava, tá ið eg bara eri ein av 45.000 vanligum føroyingum, sum ikki finni meg í, at verða pilkaður út úr rúgvuni, av Óla Jacobsen, fyri at svara uppá eitthvørt, tá ið hesi undarligu

mál til viks - tað er hetta stríðið um fullveldi ella sjálvstýri. Tí eri eg ein teirra, sum gleði meg til vit hava fingið lagt tað afturum, og tað aftur verður møguligt at viðgera verulig samfelagsmál

eisini í boði at sleppa á donsku TV-avísina. Eg var inni til samrøðu hjá teimum, og eftir hesa bóðu tey meg bíða uttan fyri hurðina í einar fimm minuttir. Eg gjørdi tó skjótt av, tí meðan tey innanfyri hurðina

ikke falde for den første den bedste. Men det er svært at lade være. De fleste mennesker kan stå for meget undtaget smiger og søde ord. Og med rette, for det er normalt tegn på at nogen vil én det godt. Man [...] vanskeligt at stå i mod. At tro på en, der vil os det godt, er ikke vanskeligt. Man skal faktisk være meget standhaftig for ikke at gøre det. Hermed er også sagt noget vigtigt om tro. Tro er ikke noget man

alla tíðina, men satt at siga, so slapp eg ongantíð upp í part í hesum. Allar helst roknaðu tey ikki meg fyri nakað sum helst, eg kom jú úr einum evarska lítlum samfelag, og eg legði ongantíð í at siga teimum

hann kemur upp á pláss.« Jú, vit gerast líkasum kendir beinanvegin báðir, tann frammmorreyði. Minnir meg aftur á søgnina um Gullbrand bónda í Fuglafirði. Tann frammorreyði veðrurin í tí søgnini var tó maðurin

endamálið hjá honum er at leggja mær orð í munnin, fyri at lýsa meg sum ein ótrúðverdugan lygnara, men so skrivar hann eisini nøkur pen orð um meg innímillum, fyri at hetta ikki skal síggja alt ov skitið út [...] forkoma, uttan at teir høvdu nakað annað at seta ístaðin. Hetta fær hvørki Høgni ella nakar annar meg at tiga burtur - um eg so fái tríggjar veðrar afturfyri. Eitt veðrakrov til Høgna Hoydal, um hann

smátt tordi at fegnast uppaftur meira: – Hetta hevur verið eitt øgiliga hart kappingarár, bæði fyri meg sjálvan og liðið, og nógv hevur staðið á, bæði kropsliga og sálarliga. Og hóast vit hava trúð upp á