eg veit tað ikki enn, men eg fann tá út av, at tann einasti sum var at takka fyri alt hetta var Gud. Tí Gud er kærleikin og hetta var kærleiki vístur av menniskjum móti okkum í okkara svárastu sorg. Hjartaliga
einasta dag biðja til Gud um at hjálpa jødunum, men spurningurin eg seti er, um Gud hoyrir teirra bønir. Tí øll árini í 1930unum og fram til ´45, lógu jødar á sínum blóðugu knøum og bønaðu Gud um at hjálpa sær [...] sær, men onki hendi. Hvønn dag, árini á tamb, hevði Gud møguleikan at veita sínum útvalda fólki eina hjálpandi hond, men hann lyfti ikki ein fingur. Óávirkaður sá hann roykin úr skorsteinunum frá kremetoriunum [...] kremetoriunum í Auswitch og øðrum týningarlegum, og Gud sum sigst vita alt, hevur sambart jødiskan/ kristnan hugsunarhátt eisini vitað, at tað var hansara útvalda fólk, sum í roykhamið strembaði upp móti himli
sabbatsdegnum, vikuhalgidegi jødanna, tá jødar kring allan heim fara í teirra halgidómar at tilbiðja Gud Ísraels, leitaðu jødar sær eisini inn í sýnagoguna í Pittsburgh saman við sínum kæru. Men kappliga
Hann segði ofta frá, hvussu hann longu, tá ið hann var heilt ungur, kendi eitt serligt takksemi til Gud fyri at kunna hoyra. Og tað var hetta takksemið, sum eggjaði honum at tæna Harranum við øllum sínum
Hann segði ofta frá, hvussu hann longu tá ið hann var heilt ungur kendi eitt serligt takksemi til Gud fyri at kunna hoyra. Og tað var hetta takksemið, sum eggjaði honum at tæna Harranum við øllum sínum
gott at kunna ásanna, at bønin enn virkar. Tað er trygt at vita, at ein í bøn verður borin fram fyri Gud av mínum brøðrum og systrum, sigur fyrrverandi landsstýrismaðurin.
íslendskum og grønlendskum vertum er eisini á dagskrá í februar. So 2015 sær ikki keðilig út longu nú, um Gud vil og heilsustøðan heldur sær. (Myndin er tikin í Sel í Noregi fyri trimum árum síðani, tá ið vertirnir
noktaði hann staðiliga, at hann hevði verið á tí famøsa fundinum, har hesi skjøl vóru viðgjørd. Og Gud hjálpi mær um Løgmaður nakrar dagar aftaná, varð noyddur at viðurkenna, ikki bert at hann hevði verið
skriftstaðið, bleiv hetta so álvarsamt fyri meg, Hebra Kp. 12-15. Síggji til at eingin víkur frá náði Guds, at eingin beisk rót veksur upp og ger skaða, og mong verða dálka av henni. Í Matt 18.22 og úteftir:
føroyingur, svarið er greitt, føroyingurin kemur altíð at hava fyrsta plássið! Tað eri eg stoltur av. Gud signi mítt elskaða føðiland Føroyar.
