vísa á, at okkara tjóð er ein kristin tjóð við tað, at tey byrja tingsetuna á ólavsøku við at fara í Guds hús. Sámal Hanni Lognberg heldur, at løtan, tá Ólavsøkukórið syngur fyri okkum øllum, er ein hátíðarlig

síðani. Hann sigur soleiðis: - Hetta ørindið hugsi eg ofta um. Tað gevur mær ein frið, tí eg veit at Gud er við mær, og tá kann einki menniskja skaða meg. So kann rithøvundurin sjálvur – SNORRI BREND – leggja

tað var í mong ár – vóru Malla og Edvard stuðlar í salinum. Edvard talaði við framúr góðum gávum um Guds kærleika og náði hvørt sunnukvøld, tá ið hann var heima, og heimið var eyðkent av gestablídni og kærleika

sita á sínum egna beinki, her fedrarnir áttu sín fasta sess, tá teir í trúfesti leitaðu sær inn undir Guds orð sunnu- og halgidagar. - Ja, vit vóru í kirkju í dag, og sótu sjálvandi í okkara sessi – her sum [...] hugnaligu og fjálgu kirkjuni. - Tað er eisini gott at kunna syngja hesar góðu sálmarnar, og at hoyra Guds orð, sigur hann. - - - (Hetta er fjórða og seinasta greinin um kirkjulívið á Kirkju. Fyrstu greinarnar

Hera Tróndheim hjartaliga fyri trúgva og góða tænastu, og ynskir honum og Rigmor og familju teirra Guds styrki og signing í komandi døgum. Kirkjuráðið í Argja kirkju

og samkomum. Bíbliufelagið vónar, at kirkjur, samkomur og onnur vilja stuðla Bíbliufelagnum at fáa Guds orð út til alt Føroya fólk. Arbeiðið hjá Bíbliufelagnum verður fíggjað av stuðlum og gávum, og er

teg? 2. Hvør hevur útloyst teg? 3. Hvør hevur heiliggjørt teg?” Svarað varð aftur: “1. Gud Fader! 2. Guds Søn! 3. Gud den Helligaand!”. [21] Um tey ikki dugdu kristna barnalærdómin, so kundu tey verða “frárikin” [...] fængsel indtil 4 måneder.” Tað var eitt sindur strangari fyrr: “Hvem som overbevisis at have lastet Gud, eller bespottet hans hellige Navn, Ord og Sacramenter, hannem skal Tungen levendis af hans Mund udskæris

av alheims kristnu kirkjuni. Boðskapurin byggir á bíbliuna. - Tænastan er sprottin av kærleika til Gud. Uppgávan er at boða Jesu Kristi evangelium og í Hansara navni møta menniskjaligum tørvi - uttan at

skammaðist ikki við at fortelja, at hann var ein trúgvandi maður, og hevði sett sítt álit á tann livandi Gud, og nú er hann farin heim til sín frelsara at verða. Saknur verður í Arnhold í felagnum, men størstur

siga, at kríggið ger, at tey mugu taka frá teimum svongu og geva teimum hungursraktu. Lat okkum fyri Guds sakir ikki standa skeivu megin nú. Og okkara politikarar skulu vita, at vit føroyingar vilja viðfarast