so avbera vakurt minningarhald, har fólk táraðu, sótu kvirr, smíltust, flentu. Við abbasa orðum: Prestur hevði gjørt sítt arbeiði til reint UG. Missurin er svárur og tómrúmið eftir abba stórt. Men tað er

Lakjuni. Holla undirvísing Eitt serligt kór varð savnað saman til hátíðarhaldið. Meinhard Bjartalíð, prestur, stóð fyri tí. Fyri nøkrum árum síðani stóð hann fyri Klaksvíkskórinum, og tað vóru fleiri av teimum

hevur lagt til merkis, at í Havnar Kirkju er ein gátt, sum er so høg, at tað er umleið triðihvør prestur, sum smekkar tærnar í og er um at fara fram eftir rommum. – Tað kann taka fleiri ár at fáa loyvi

hon aftur kom á okkara leiðir. Valentinus, sum dagurin er uppkallaður eftir, var ein italienskur prestur, ið vígdi forelskað pør í loyndum, og sum bleiv dømdur til deyða fyri sínar gerðir. Áðrenn hann doyði

gudstænasta verið ein fastur táttur í Dansibandsfestivalinum, og í ár verður tað Símun P. Jacobsen, prestur á Strondum, sum fer at hava gudstænastuna.

næstforkvinna, journalistur, Sandur Ragnar Joensen, stjórnmálafrøðingur, Klaksvík Theodor Eli Dam Olsen, prestur, Hoyvík Gunvá við Keldu, grafonom, Klaksvík Jóhan Petersen, skipsverkfrøðingur, Glyvrar Beinta Løwe

1966, sigur Arne Thorsteinsson. - Í 1817 byrjaði samband millum Føroyar og danska savnið. Lyngbye prestur greiddi frá um doypifuntar. Seinni kom so ein ferðamaður, ið varð sagdur at hava eitt kanska ivasamt

hetta 8. oktober 1933. Vit vóru 49 konfirmantar, sum gingu til í Kvívík hjá Grøn presti. Hann var prestur í Norðurstreymoy frá 1914 til 1940. Hetta var ein hugnalig tíð. Tað var altíð onkur spiloppari uppi

Eisini vóru til staðar Henry Debes Joensen og Katrin, kona hansara, og so Bergur Debes Joensen, prestur og sonur teirra, og so starvsfólk hjá bæði biskups- og próstaembætinum. – At vera trúgvur í tí stóra

orðini komu fram fyri meg einaferð stutt eftir at Henning Bøgesvang var komin til Føroya at vera prestur. Tey komu úr útvarpinum og vóru send frá eini gudstænastu í Klaksvík og røddin var nýggj. Nýggir [...] Nýggir tónar vóru at hoyra av prædikustólinum, heilt aðrir tónar enn teir eg var vanur við, har prestur vanliga gekk frá Kefasi til Pilatus og villtist í torskildum skriftstøðum frá Paulusi. Tað varð snakkað [...] hevði mangan verið orsøk til, at Jesupápi græt sáran og tað var eg keddur um. Og nú var nýggjur prestur komin til Klaksvíkar við nýggjum vindum og sambært honum var Gud slett ikki so gravalvorligur longur