“Magnus Heinason”, so ráddi um at gera tað rætta og at smíða ta bestu loysnina. Poul hevði rætt og hann fekk rætt, nú er skipið smíðað eftir alskyns lystum, soleiðis, at hetta gjørdist ein góð loysn tey

men fyri allar Føroyar. - Nú fáa vit ein koyriveg, sum verður farleiðin hjá mongum ættarliðum, sigur hann. Í Skopun hava tey havt rúma tíð at gera bygdina klára til tunnilin og teir møguleikar og avbjóðingar

Trygva Danielsen, sum fæst við tekst, film og tónleik. Trygvi hevur avrikað sera nógv, og kenna vit hann kanska flest aftur sum avantgarde tónleikaran Silvurdrong, umframt ein av teimum trimum høvuðspersónunum

frásøgufólki. Pamfilia roynur sítt besta at finna út av, hvør hesin Jesper Knallhatt er ella var, men hann er ongastaðni at hitta. Pamfilia greiðir víðari frá, at handritið er býtt upp í fimm partar mánadag

erðini kenna vit støðugt trýstið av tíðar veruleikanum, ið kanska onga staðni er so sjónskur, sum hann er í okkara høpi. Vit hava knívin á barkanum. Kravið er, at vit bæði skulu skunda okkum, og at vit

brúkarin, sum fær rokningina tí hvør annar skuldi komið at goldið fyri hesa føroysku vør­u­lýsingina enn hann, sum longu í forvegin má gjalda meiri enn brúkarar í grannalondum okkara á so at siga øllum vørum

um sjúklingin verða send kommunulæknanum. Tá vit í gerandisdegnum eru næstir sjúklinginum og kenna hann best, er tað náttúrliga okkara uppgáva at vera umboðsmenn, ráðgevarar og vaktarmenn fyri sjúklingin

minnast henni alt gott. Tað er so ótrúliga rámandi, sum Margar Toftegaard lýsti ommu til jarðarferðina. Hann kallaði hana fyri »tann lítla konan við tí stóra hjartanum«. Og tað var akkurát hennara stóra hjarta

almenna umsiting og almennar tænastur, samstundis sum færri og færri arbeiða í framleiðsluvinnuni. Hann vísti á eitt býti av løntakarum frá árinum 1990, býtt í høvuðsbólkarnar, 1) bygging, handil, flutningur

leygardagin vann Kypros 5-2 á Írlandi. Sum oftast fer føroyski leikluturin at vera tann hjá Dávidi, men hann vann jú eisini á Goliat. Føroyar hava eisini fyrr víst, at tað ber til, og vit ivast ikki í, at tað