Horni. Tað er skilligt, at hann er nøgdur við stóra dagin og lívið sum rossamaður og at ferðirnar um dalar og fjøll enn í mong ár ætlandi verða lívsstílurin, vinskapurin og mentanin, ið gera lívið vert at

vilja smildra og sorla bæði Havnina og allar almennar stovnar, og vilja dragsa hesar stovnar um dalar og fjøll, tí teir sjálvir vilja vera afturvaldir. Hesir menn, ið ikki vilja tálma fyrr enn alt samfelagið

stutt eftir 1890. Ikki so øgiliga langt burtur Hjá einum, sum fleiri ferðir um vikuna ferðast um dalar og fjøll og firðir og sund, hevði tað ikki borið til at liva og virka í nútíðarsamfelagnum undir korunum

sum Góðadalur. Nei, ikki mær vitandi og sigast skal eisini, at Góðadalur telist millum breiðastu dalar í Føroyum. Arnold segði ikki nógv, og sigast kann: Harri ert tú yvir tí ótalaða orðinum. At vera fáorðaður

Føroyska samfelagið er ígjøgnum tíðirnar farið um tindar og skørð og soleiðis í djúpar dalar. Tílíkt hendir ikki bara í okkara lítla samfelagi, men sanniliga eisini í londunum uttan um okkum. Av tí, at

kroppinum og skilinum. Longsulin er ikki sum ein tørvur, rættaður eftir onkrum ávísum, men sveimar um dalar og fjøll. Longsulin er tó ein partur av einum, í mongum førum eru vit tað okkum leingist eftir. Nógv

fjós, traktorar og onkur trøð gerst privat ogn hja bøndrunum skaðar einki, men at fara og forera dalar og fjøll og enntá heilar oyggjar til nakrar fáar einstaklingar ber ikki til. Fólkaflokkurin er sum [...] millumskipanir, har privatir fáa gagn av tí almenna. Skuldi tað syrgiliga hent, at uppskotið um at forera dalar, fjøll og heilar oyggjar til nakrar fáar fekk undirtøku, so burdi Landstýrið bara farið allan vegin

skeri eg burtur. So eru tað gongutúrarnir, sum eisini gera heilt góðan mun. Ein skjótan túr Inn í Dalar um dagin, plagar tað at verða til, tá hann er á Viðareiði. Í Havn er eitt sindur torforari at ganga [...] túrar, sigur hann, men hann roynir tó, so væl tað letur seg gera. Túrurin heiman av Viðareiði, Inn í Dalar og aftur er fimm kilometrar til longdar. Hann verður gingin í einum.Viðhvørt einsamallur, og viðhvørt

sær sjálvum, tí sovorðið hevur ein innbygdan dynamikk í sær, at um vit bert fáa republikkina, so dalar manna av himli. Og nú sóu vit so aftur henda sama formann og varaløgmann fyri opnum skíggja aftan

eygnabrái. »Hví? Tí tað var her. Eitt ófatililgt ríkidømi ? eitt hav, sum ýddi av fiski, endaleysir dalar við fruktagóðari jørð, mánað eftir mánað við bestu gróðrartíð, áir, haði gullið fløðir. Í fyrstuni