sálin verður borin til eitt land har ongin sorg, pína, angist valdar brennandi ljós djúpi longsul og saknur í barmi longsulin innar í frælsisheimin er máttmikil brennandi, logandi ein sannur geisari heitur
Vit plagdu ofta at siga við "stamborðið" fyrsta túr á morgni á veg til Havnar, at tað fór at vera saknur ikki longur at møtast og á ein góðan og positivan kunna byrja dagin í salongini á Ternuni. Tað kom
Hevði eg ikki fingið hesar sømdir frá kommununum, hevði eg ikki komið heimaftur, sigur hon. Og at saknur hevur verið í tannlækna á Tvøroyri, hevur hon týðiliga merkt, tí hon sigur, at allastaðni har hon
tí var tað so als ikki nøkur sjálvfylgja, at stigini bara skuldu fara til gestirnar uttan víðari. Saknur í venjaranum Tað var longu greitt undan dystinum sunnudagin, at StÍF mátti vera leikandi venjaran
ið framførdi bert tað eina lagið einsamalt. Tað hava tey ikki gjørt áður. Og onkur helt fyri, at saknur var í onkrum av teimum siðvandu jólaløgunum, sum tey plaga at spæla. Hornorkestur í Føroyum hava
Sparrow (duett, klaver) - 02f/02z, Breaking up is hard to do (Sedaka), kór og orkestur - One Time, Saknur (Hanus Joensen), Lív: klaver, Ebba Sofía: cello og Rani: sang - Chanett og Jóan Petur, Butterfly
Sparrow (duett, klaver) - 02f/02z, Breaking up is hard to do (Sedaka), kór og orkestur - One Time, Saknur (Hanus Joensen), Lív: klaver, Ebba Sofía: cello og Rani: sang - Chanett og Jóan Petur, Butterfly
ímillum hava tær tríggjar genturnar staðið fyri stórum avbjóðingum, so viðhvørt hevur tað verið stórur saknur í familjuni, men læruríkt hevur tað verið. »Tað gongur ikki long tíð innan ein finnur út av, at ein
bólkinum kunnu tey tosa um alt, og onki kemur út uttan ígjøgnum barnið, siga Anna og Jóngerð. Ómissandi saknur Í síðstu viku skipaðu tær fyri kunnandi fundi fyri foreldrum, avvarðandi og børnum, ið hava mist [...] teir seg í búkin. Sum ein steinur, ið bara veksur og veksur, um tú onki fært gjørt við tað. ? Ein saknur hvørvur ikki. Sorgin hvørvur heldur ikki. Tað skal hon kanska heldur ikki, tí tann, sum er burtur
um tað verður spennandi at fara út og royna seg sum nýklæktur pedagogur, so verður tað eisini ein saknur at fara frá flokkinum, lærarunum og skúlanum sum heild. Men sjálvt um vit nú fara á hvør sína perong