heilsustøðu ella tosaði um sjúku. Ta einu ferðina, hann í einum blað varð spurdur, nær hann var í góðum lag, svaraði hann stutt og greitt: Tá heilsan er góð! Nógv meira enn tað legði hann ikki í at tosa um seg [...] halda postalínbrúdleypsdag, tí tey høvdu verið gift í 20 ár. Sjálvt giftarmálið fingu tey skjótt í lag, tá ið tey skuldu ættleiða dóttir sína, Theresu Fei, tí tá ið tey skuldu skriva undir pappírini, skuldu
dekkið skuldi stoypast, forskalling og blandimaskinu skuldi hann skaffa mær, og hann skuldi leggja mær lag á, hvussu eg skuldi gera forarbeiðið. So var, dagin eftir var bæði blandimaskina og forskalling í túninum
lívstykki, sum ikki hevur sæð sín líka. Altíð í góðum lag, altíð klárur til at rætta eina hjálpandi hond, og tú hevði nøkur serstøk evni til at fáa øll í gott lag, allastaðni har tú komst. Tú var ein, sum øll
Her ein eingil mær fylgir Lag: Eg har en engel med mig på vegen, Orð og lag: Johannes Kleppevik, 1992. 1. Her ein eingil mær fylgir á vegnum Hann var har frá fyrstu stund Frá vøggu til grøv hann lýsir
skuldi hava. Men hann gjørdi hetta á ein hátt, har eingin føldi seg snýttan, og øll gjørdist í góðum lag tá Petur kom at vitja. Hendan sølan vaks ár um ár. Ikki tað, eg havi varhugan av, at hann arbeiddi
grannakonu úr Norðragøtu, Gunnvør á Geilabø. Tey fingu tveir synir Kenneth og Leif Magni, so grundarlag var rættuliga fyri eina eydnusama tilveru. Men tey fingu annað at síggja. Fyrst í 80-unum fekk Gunnvør
menniskjum”. Sjálvt nú hon var blivin gomul og veik, so lýsti hon upp har hon var, var altíð í góðum lag, og hevði altíð umsorgan fyri hinum. Babba harafturímóti treivst best har friðarligt var. Hann las
hava okkum dreingir á verkstaðnum. So kundu vit gera okkurt til nyttuna, meðan hann legði okkum lag á. Tá vit troyttaðust, fóru vit í handilin at fáa okkum okkurt gott undir tunguna. Líka legði Steintór
og tá var ofta farið inn á gólvið hjá Sannilenu. Hon var eitt lívstykki sum fáur. Var altíð í góðum lag og so sera skemtingarsom. Hon mintist væl og dugdi so væl at siga frá. Tíbetur er nógv av hesum varðveitt
vit so aftur okkara vanliga familjusamband, har tú var samlingspunktið hjá okkum øllum. Títt lív lagaði seg soleiðis, at tú altíð var klár til at hjálpa øðrum.Tú tonkti sjáldan uppá teg sjálvan, og serliga
