long løta fyri fólk úr høvuðsstaðnum, sum eru von við tænastu her og nú og beinanvegin. Vit bíða eina løtu aftrat, og gera okkum til at fara, tá hurðin brádliga gongur í kjallaranum. Niðan trappurnar koma

við bili. Men upp aftur størri var undranin, tá heil bilafylgi hvurvu niður í sundið øðrumegin fyri løtu seinni at koma turrskødd upp aftur hinumegin. Aftur mugu vit ásanna, at mangt broytist á mansins ævi

og tær serstøku upplivingar, sum bygdarlívið her geva honum. Honum nýtist bara at fara út um eina løtu ella gloppa stovuvindeygað, so er náttúran honum so nær, so nær. Í fjøruni bróta aldurnar og fram

ikki hana longur at lena meg afturat, tá lívið er tungt og keðiligt, og tað er tað nemliga í hesi løtu. Eg og restin av familjuni hava mist nakað so ómetaliga dýrabart í okkara lívi. Tað er so satt sum

Argjum. Enntá hava tey gestir og drekkamunnur stendur á borðinum. Fríði situr í koyristólinum eina løtu og annars situr hann hjá mammuni, Turid Askham, sum ikki hevur verið á arbeiðsmarknaðinum í fleiri

mislukkast! Men vit hava tað áskoðan, at tað ikki er ein møguleiki at skiljast, tí ivast vit onga løtu í, at hjúnabandið fer at eydnast okkum væl.   Men hvussu kunnu tit vita, at tit fara at verða saman

At Heimamissiónin hevur gott í væntu á sangliga økinum, var týðuligt at hoyra, tí heilt frá fyrstu løtu og til endan nærum tríggjar tímar seinni, var sangur og tónleikur á sera høgum støði at hoyra. Vit

og Eigil, tit hava ikki mist mammu tykkara heilt, nú eiga tit eina “einglamammu”, og eg ivist onga løtu í at hon, tá dagar gerðast tungir, trýstir á kontaktina har uppi og tendrar sólina, so dagar aftur

og aðrir hava lært okkum nógv, men í hesum førinum eru tað vit, sum læra aðrar, og eg ivist onga løtu í, at føroyingar á hesum øki – og øðrum við - kunnu læra umheimin nakað, sum vit duga betri enn flestu

fyri øll tey samkyndu í Føroyum – lokalpolitikkur og stúran fyri trúføstum veljarum má víkja eina løtu. Ábyrgdin hjá tingmanninum Ein løgtingslimur er sjálvsagt fyrst av øllum ein persónur við egnari