starvsliga trúvirði hjá Pál Weihe, sum óboðin er tikin upp í tekstin, leggja vit læknan í dropp eina løtu. Summi siga, at vit deiligu føroyingar hava fingið eina »ófrælsis-arvaeind« stungna í armin meðan

ikki var hendur, segði bygdaráðsformaðurin. Síðani mintust mannfjøldin Frants Jacobsen við tøgn eina løtu. Ríkt er títt hav Bygdaráðsformaðurin segði, at tað eru teir møguleikar sum eitt ríkt hav gevur okkum

tóktist heldur ikki til at ávirka lagið á áhoyrarunum, sum nú eisini fingu høvi til at hvíla seg eina løtu. Lagið var í topp Tað var eingin ivi um, at lagið var í topp hjá teimum mongu áhoyrarunum í høllini

fara seinni at venda aftur til ymiskt annað, sum landsstýrismaðurin hevði upp á hjarta, tá hann fyri løtu síðan setti Vinnudagin í Norðurlandahúsinum.

Veðrið henda morgunin hevur verið eitt sindur skiftandi: Sólin skínur viðhvørt. So kemur eitt æl. Og løtu seinni er alt avkøvt í mjørka. Soleiðis er føroyska veðurlagið, og soleiðis hava føroyingar bara lagað

mest skund at fáa loyst marknatrætuna. Tað veldst sjálvandi um við hvørjum brillum tú sær hetta. Eina løtu kann tað síggja út til, at tað eru føroyingar, sum hava mest skund, tí føroyingar hava ikki ráð til

og eisini varð tosað um, at frágreiðingin skuldi fáa avleiðingar fyri embætismenninar. Í skrivandi løtu sær tað tó ikki út til at enda so galið. Tað eru tó aðrir partar vavdir inn í søguna um Føroya Banka

gávuloysnum. Men gávurnar enda ikki hjá arbeiðandi fólkinum, sum vilja seta búgv. Gávan steðgar har eina løtu, og fer síðani víðari til tann, sum veruliga fær ágóðan, og tá við eyka rentu, tí búskapurin verður

Duruta kom yvir til hansara. Saman stóðu tey eina løtu tigandi og hugdu at børnunum. Men so tók hon aftur í hond hansara, gekk yvir at songini hjá hjúnunum. Løtu seinni gav hon seg til Jóan. Gav seg við likami [...] nú onki, um ein sá onnur fólk og serliga ung onkuntíð. Tá grindamenninir høvdu fingið og sitið eina løtu og prátað, fóru teir avstað. Hanus beyð teimum at koma inn aftur seinni, um teir høvdu hug. Hesin [...] gekk ikki frá sínum. Hann var kensluleysur, sum móðir hevði sagt. Meðan Duruta var í hesari sváru løtu, kom móðir hennara inn. Hon sá, at Duruta hevði grátið. "Góða barnið, hvussu veit við?" "Ja, tú veitst

teimum. Eg var á veg til sjúkrahúsið við henni, so fekk hon verkir..... tað lítla kann koma hvørja løtu.? ? Aha - tað tonkti eg,? segði mister Matumbwe og gjørdi seg til reiðar at koma upp á skráan, men [...] allari tygara vitan, tygum kundu kanska sagt mær, hvørjir teir eru?? Mister Matumbwe hugsaði djúpt eina løtu við hondini uppi undir tí rundu høkuni. Hann svaraði sum úr sissheimi : ?Kanska skuldu vit heldur [...] Men mitt í soranum droymdi hann seg burtur. Tað lítla høvdið, ið kom undan var kolsvart. Júst í somu løtu hann sá hetta, var hann í Afrika og hetta var bert ein lítil partur av tí tali av smáum høvdum, hann