fólki, hetta Leonard Cohen kvøldið, staðfestir prestur. Til seinasta lagið, Dance me to the end of love, fylgdu lógvabrestirnir tónleikinum allan vegin. Sum í kirkju Tá Anna Maria Olsen sang Hallelujah
eftir at teir líka so nonsjalant lótu ósannindini standa frá hóskvøldinum og frameftir? Harrin havi lov fyri, at hetta ikki er einasti fjølmiðilin í landinum. Og hendan søgan vísir okkum eisini, hvussu
-kontra- Ups! Den var ikke så god? Heilt erligt! Munnu danir ikki klára tað sjálvir? Jú víst hava tit lov at hava eina meining! Hvør man koma eftir tykkum? Skulu vit virkuliga trúgva at tað er soleiðis tað [...] munnu tit billa tykkum inn? Ætla tit at bróta eina danska lóg í Føroyum? Eller hvad? Jú! Víst hava tit lov til at hava tykkara meiningar! Og tað gera tit eisini......tá tit endiliga tora út úr buskinum, gera
hjúnabandslógini er broytt ella tikin av. Tað kann bara gerast við, at donsku myndugleikarnir gera eina “lov for Færøerne om...”. Tí er eingin meining í at royna at skunda málið ígjøgnum. Hetta fer nevniliga
meiriluti er tað hvørt fall ikki, tí so høvdu grønlendingar havt gjørt neyðugu tillagingarnar. Er tað lov? Summi mótstøðufólk, ið hava illgruna um at teirra vald møguliga hvørvur, hava ført fram, at Edmund
vit ikki skuldu stilla upp til eitt kommunustýrisval, var tað so tað næsta at vit kanska ikki fingu lov at velja? Tí betur bleiv borgarstjórin tá settur uppá pláss av hægstu myndugleikum, og paragraffurin
vit ikki skuldu stilla upp til eitt kommunustýrisval, var tað so tað næsta at vit kanska ikki fingu lov at velja? Tí betur bleiv borgarstjórin tá settur uppá pláss av hægstu myndugleikum, og paragraffurin
Knud Kristensen við miðlarnar: “Naar der er flertal for løsrivelse, maa vi skilles ad. Det har vi lovet færingerne ... vi maa respektere flertallet for løsrivelse. Der maa nu komme en Forhandling om, hvordan
Og er det ikke en folkebevægelse, så er sagen ikke moden. Så skal den udvikles mere, og det må få lov at tage den tid, der er nødvendig. Derfor kan jeg fuldt ud tilslutte mig statsministerens, lagmandens
reglum, har fyrningarfreistin sum meginregla er 5 ár. Víst verður annars til § 2 í fyrningarlógini (lov nr. 274 af 22. december 1908 om forældelse af visse fordninger). Í apríl mánað 1999 samtykti Løgtingið
